Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/970 Esas 2022/3050 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Temyiz isteminin reddi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mahkemece 27/03/2013 tarihinde hükümlü ve temyiz dışı sanıklar ...,... ve ... hakkında hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyet kararı verildiği, hükümlerin temyiz dışı sanıklar ... ve ... müdafiileri ile sanık ... tarafından temyizi üzerine Dairemizin 24/06/2015 tarih 2014/12318 E.2015/13147 K. sayılı ilamıyla diğer sanıklar yönünden hükmün bozulduğu, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucu 27/04/2016 tarihli hükümle temyiz dışı diger sanıklarla birlikte hükümlü ... hakkında da hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından beraat kararı verildiği,hükümlerin o yer Cumhuriyet savcısı tarafından temyizi üzerine Dairemizin 09/10/2019 tarih 2019/9162 E. 2019/15236 K.sayılı ilamıyla sanıklar ..., ... ve ... hakkındaki hükümlerin bozulması üzerine, hükümlü ... yönünden sirayet müessesesinin uygulanmasını gerektirir bir durumun bulunmadığı da gözetilerek, sadece bozma ilamına konu sanıklar ..., ... ve ... ile ilgili yargılamaya devam olunup hüküm kurulması gerekirken, hükümlü ... yönünden de yargılamaya devam olunarak kurulan 27/04/2016 tarihli hükmün ... yönünden hukuken geçersiz olup, o yer Cumhuriyet savcısının hükümlü ... hakkında verilen hukuken geçersiz ve infaz kabiliyeti bulunmayan karara yönelik konusu bulunmayan temyiz isteminin reddine karar verildiği;hükümlü hakkındaki mahkumiyet hükümlerinin kesinleştirilerek infaza verildiği;
Hükümlünün 24/12/2019 tarihli dilekçesi ile kendisine tebligat yapılmadığından yokluğunda verilen kararı temyiz edemediğini ve kendisine temyiz hakkı tanınmasını talep ettiğine dair dilekçe verdiği;
Mahkemece, gerekçeli kararın hükümlüye 18/04/2013 tarihinde bizzat tebliğ edilmesi nedeniyle temyiz isteminin reddine "itirazı kabil olmak üzere" karar verildiği ve kararın 22/01/2020 tarihinde sanığın imzasına tebliği edildiği;
Ek kararın tebliği üzerine hükümlünün, 27/01/2020 tarihli dilekçe ile bu karara itiraz ettiği, Erzurum 2. Ağır Ceza Mahkemesince itirazın reddine kesin olarak karar verildiği;
Hükümlünün daha sonra 06/12/2021 tarihli dilekçe ile gerekçeli kararın tebliğinde usulsüzlük yapıldığına, son savunmasının alınmadığına, bozma öncesi ve sonrasında mahkemeye çağrılmadığına, bu nedenlerle temyiz hakkı verilmesini talep ettiğini bildirdiği;
Mahkemece 07/12/2021 tarihli ek karar 22/01/2020 tarihli temyiz isteminin reddine ilişkin ek karara karşı itirazın, ek karara yönelik temyiz istemi olarak değerlendirilmesi gerektiğine karar verilerek dosyanın gönderildiği anlaşılmakla;
Yokluğunda verilen ve 18/04/2013 tarihinde bizzat tebliğ edilen hükmü, 1412 sayılı CMUK'nın 310. maddesinde belirtilen bir haftalık yasal süreden sonra 24/12/2019 günü temyiz eden hükümlünün temyiz isteminin reddine dair mahkemenin 22/01/2020 gün ve 2012/47Esas sayılı ek kararında bir isabetsizlik görülmediğinden bu karara yönelik temyiz itirazlarının reddi ile temyiz isteminin reddine dair ek kararın istem gibi ONANMASINA, 24.02.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.