Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2014/1654 Esas 2014/5738 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Malatya 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 19/11/2013
NUMARASI : 2012/423-2013/575

Davacı tarafından, davalılar aleyhine 20.09.2012 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 19.11.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı H.. A.. vekili ve davalı S.. Ç.. tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
_ K A R A R _
Dava, TMK"nın 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile 3025 parsel sayılı taşınmaz lehine 3021 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit hakkı tesisine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı H.. A.. vekili ve davalı S.. Ç.. temyiz etmiştir.
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Açıklandığı üzere, geçit hakkı tanınmasıyla yola bağlantısı olmayan veya mevcut yolla ihtiyacı karşılanmayan taşınmazın genel yolla bağlantısı sağlanır. Burada davacının subjektif arzususun önemi yoktur.
Somut olaya gelince;
Davacı, ana yola cephesi olan 3025 parsel sayılı taşınmazına inşa ettiği evinin konumu dolayısıyla yola çıkışının mümkün olmadığını 3025 sayılı parselde paylı malik olan kardeşi fer"i müdahil H.. L.."nin aynı zamanda
davalı 3021 sayılı parselde de paylı malik olduğunu bu nedenle davalı 3021 parsel sayılı taşınmazda zeminde fiilen kullanılan yoldan geçit kurulmasını istemiştir. Yukarıda açıklandığı üzere davacının mutlak veya nispi geçit ihtiyacı bulunması halinde, genel yola ulaşmak için geçit irtifakı kurulması talep edilebilir. Davacının paylı malik olduğu 3025 parsel sayılı taşınmazın yola cephesi bulunmakta olup, mutlak veya nispi geçit ihtiyacı yoktur. Bu nedenle mahkemece davanın reddi gerekirken somut olaya uygun düşmeyen gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı nedenlerle; temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatıranlara iadesine, 05.05.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.