Sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/455 Esas 2020/3388 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanmak
HÜKÜM : Beraat

1) Muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı belge, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359/a maddesinde; "Gerçek bir muamele veya duruma dayanmakla birlikte bu muamele veya durumu mahiyet veya miktar itibariyle gerçeğe aykırı şekilde yansıtan belge, muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belgedir" şeklinde tanımlanmış olup gerçek bir muamelenin miktar itibariyle gerçeğe aykırı şekilde belgeye yansıtılması, belge konusunun adet, miktar, fiyat veya tutar yönlerinden eksik veya fazla gösterilmesidir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359/b maddesinde sahte belgenin tanımı yapılmıştır. Buna göre; gerçek bir muamele veya durum olmadığı halde bunlar varmış gibi düzenlenen belge, sahte belgedir. Satın alınmayan mal veya hizmet için alınmış gibi fatura düzenlenmesi faaliyeti sahtecilik, düzenlenen fatura da sahte belgedir. Bu itibarla, belgesiz yapılan alım ve hizmetlerin başka bir mükellefin belgesiyle veya sahte belgeyle belgelendirilmesi halinde belgenin gerçek bir muamele veya duruma dayanmadığından sahte olduğunun kabulü gerekir.
Sanığın, gerçekten mal alışları yaptığı kişilerden faturalarını almayıp, belgesiz alışlarını belgelendirmek için piyasadan sahte fatura ticareti yapan firmadan aldığı faturaları defterlerine işleyerek, vergi indirimi konusu yaptığının kabul edildiği olayda; 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 359. maddesinin (a) ve (b) fıkralarında “sahte belgenin” ve “muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı belgenin” tanımlanış şekline ve yerleşik uygulamaya göre eylemin “zincirleme şekilde sahte fatura kullanma” suçunu oluşturacağı gözetilmeden, 12/05/2014 tarihli bilirkişi raporundaki tespite atıf yapılarak, suç vasfında yanılgı sonucu eylemin “muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı fatura kullanma” suçunu oluşturduğu, bu suçtan verilmiş mütalaa bulunmadığı şeklindeki hatalı değerlendirme ile sahte fatura kullanmak suçundan beraat hükmü kurulması,
2) Suça konu faturaların KDV indiriminde kullanılması nedeniyle kullanılan son fatura tarihine göre 26/01/2010 olması gereken suç tarihinin gerekçeli karar başlığında yazılmamış olması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz talepleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.