Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/26590 Esas 2022/3145 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
O yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin hırsızlık suçu bakımından lehe, konut dokunulmazlığının ihlali suçu bakımından ise aleyhe olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın ve o yer Cumhuriyet savcısnın temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Sanık hakkında hırsızlık suçunun gece vakti işlenmesi nedeniyle cezasından arttırım yapılırken uygulama maddesi olan TCK’nın 143/1. maddesinin gösterilmemesi ve gerekçeli karar başlığında, 28/09/2015 ve 29/09/2015 olan suç tarihlerinin yalnızca 29/09/2015 olarak belirtilmesi, mahallinde ilavesi mümkün eksiklik olarak görülmüş; 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında TCK’nın 142/2-h ve 143. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezasına hükmedildikten sonra, teşebbüs hükümlerine ilişkin aynı Kanun’un 35. maddesinin zincirleme suç hükümlerine ilişkin aynı Kanun’un 43. maddesinden önce uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi ve 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesine aykırı davranılması suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı BOZULMASINA, ancak bu aykırılığın CMUK'nın 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında hırsızlık suçundan TCK’nın 142/2-h ve 143. maddeleri uyarınca belirlenen 7 yıl 6 ay hapis cezasından aynı Kanun'un 35. maddesi uyarınca 3/4 oranında indirim yapılarak 1 yıl 10 ay 15 gün hapis cezasına, devamla aynı Kanun’un 43. maddesi uyarınca 1/4 oranında arttırım yapılarak 1 yıl 16 ay 3 gün hapis cezasına hükmolunmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
2-Sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın ve o yer Cumhuriyet savcısnın temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının 15/04/2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında oluşa uygun şekilde hırsızlık suçunun gece vakti işlendiği kabul edilerek sanığın cezasından arttırım yapıldığı halde, konut dokunulmazlığının ihlali suçundan ise TCK’nın 116/4 maddesi yerine aynı Kanun’un 116/1. maddesinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle istem gibi BOZULMASINA, 28/02/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.