Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/23761 Esas 2022/3138 Karar Sayılı İlamı

Sanıklar ... ve ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından dolayı verilen Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 22/10/2015 tarih ve 2015/73 E. - 2015/600 K. sayılı mahkumiyet kararlarının sanıklar tarafından temyizi üzerine, Dairemizce yapılan temyiz incelemesi sonunda; 13/02/2020 tarih ve 2019/12509 E. - 2020/2523 K. sayılı ilamı ile mahkumiyet hükümlerinin onanmasına karar verilip, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, Dairemizin 13/02/2020 tarih ve 2019/12509 E. - 2020/2523 K. sayılı onama kararının sanık ... hakkında hırsızlık suçu yönünden; sanık ... hakkında ise hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçları yönünden KALDIRILMASI ile sanık ... hakkında hırsızlık suçu yönünden; sanık ... hakkında ise hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından dolayı verilen Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 22/10/2015 tarih ve 2015/73 E. - 2015/600 K. sayılı mahkumiyet kararlarının BOZULMASINA yönelik 29/12/2021 gün, KD - 2021/155058 sayılı itirazı üzerine dosya dairemize gönderilmekle, 5271 sayılı CMK’nın 308. maddesinin, 6352 sayılı Yasa’nın 99. maddesi ile eklenen 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca; sanık ...’ın hüküm tarihinde Konya E Tipi Kapalı Ceza ve İnfaz Kurumunda başka bir suçtan hükümlü olduğunun, sanığın duruşmadan bağışık tutulmak istediğine dair bir talebi olmadan ve bu hususta karar alınmadan hükmün açıklandığı 22/10/2015 tarihli duruşmada hazır edilmeyerek mahkumiyetine karar verilmesi suretiyle, CMK'nın 196. maddesine aykırı olarak savunma hakkının kısıtlanlandığından bahisle, sanık ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerinin bozulmasına ve ayrıca 28/06/2014 tarih ve 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143.maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak 5271 sayılı CMK'nın 150/3 ve 196/2.maddeleri uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği halde, bu yasal zorunluluğa uyulmadan yargılamaya devamla 5271 sayılı CMK'nın 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılarak sanıkların savunma haklarının kısıtlandığına ve her iki sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerinin bozulmasına karar verilmesi yönündeki İTİRAZININ KABULÜNE ve Dairemizin 13/02/2020 tarih ve 2019/12509 E. - 2020/2523 K. sayılı onama kararının sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçları bakımından baki kalmak kaydıyla; sanık ... hakkında hırsızlık suçu yönünden; sanık ... hakkında ise hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçları yönünden KALDIRILMASINA karar verilerek yapılan incelemede;
1-Sanık ...’ın hüküm tarihinde aynı yargı çevresindeki Konya E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka bir suçtan hükümlü olduğunun UYAP kayıtlarından anlaşılması karşısında; sanığa duruşmadan vareste tutulmak isteyip istemediği sorulmadan ve bu hususta bir karar alınmadan, hükmün açıklandığı 22/10/2015 tarihli duruşmada hazır edilmeyerek hükümlülüğüne karar verilmesi suretiyle, 5271 sayılı CMK’nın 196. maddesine aykırı olarak savunma hakkının kısıtlanması,
2-5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanıklara yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli, 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, 28/02/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.