Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2014/19609 Esas 2015/1796 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/19609
Karar No: 2015/1796
Karar Tarihi: 26.01.2015

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2014/19609 Esas 2015/1796 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Hırsızlık suçu işleyen sanığın, banka hesabına aktardığı para ile ilgili olarak Mahkeme tarafından mahkum edildiği belirtilmiştir. Ancak, tebligatın geçersiz olduğu ve temyiz isteminin süresinde olduğunun kabul edilmesi sebebiyle, Mahkeme'nin temyiz isteminin reddi kararı kaldırılmıştır. Kararda, suçun teşebbüs aşamasında kaldığından bahisle TCK'nın 35. Maddesinin uygulanmasına ilişkin bozma nedeni yapılmamıştır. Hükmün temyiz itirazları incelenerek, suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilmiş ve hakkında kurulan hükümde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı belirtilmiştir. Ancak, Hüküm fıkrasından TCK'nın 53. Maddesinin uygulanması ile ilgili bölümlerin çıkarılarak, yerine \"TCK’nın 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına\" cümlesinin eklenerek hükmün düzeltilmesine karar verilmiştir

13. Ceza Dairesi 2014/19609 E. , 2015/1796 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık ..."a Tebligat Kanunu"nun 21. Maddesine göre adresinde 07/11/2012 günü yapılan tebligatta adresde bulunmama nedeni açıklanmadığından, yapılan tebliğin geçersiz ve sanığın 17/02/2014 havale tarihli vaki temyiz isteminin süresinde olduğunun kabulü ile mahkemenin 27.02.2014 günlü temyiz isteminin reddi kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Suça konu paranın banka hesabına aktarılmasıyla hırsızlık suçunun tamamlanması karşısında sanık hakkında kurulan hükümde eylemin teşebbüs aşamasında kaldığından bahisle TCK"nın 35. Maddesinin uygulanması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık hakkında TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun, kendi altsoyu açısından koşullu salıverme tarihine; kendi altsoyu dışındaki kişiler yönünden ise, cezasının infazı tamamlanıncaya kadar süreceği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ""TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölümlerin çıkarılarak, yerine ‘‘TCK’nın 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26.01.2015 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.