Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24080 Esas 2022/3265 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Trafik güvenliğini tehlikeye sokmak, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Müşteki sanık ...'ın temyiz talebinin, trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçundan hakkında verilen mahkumiyet hükmüne ilişkin, o yer Cumhuriyet Savcısı'nın temyiz talebinin de mağdur sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan verilen beraat hükmüne ilişkin olduğunun tespiti ile yapılan incelemede;
1) Mağdur sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan verilen beraat hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Mağdur sanığın kullandığı aracı, müşteki sanık ...'ın aracının üzerine sürmek suretiyle aracın sol kapı aynasının kırılmasına sebebiyet verdiği iddiası ile açılan kamu davasına göre, TCK’nun 151/1. maddesinde tanımlanan mala zarar verme suçunun gerektirdiği cezanın üst sınırına göre, aynı Yasanın 66/1-e. maddesinde belirtilen 8 yıllık asli zamanaşımı süresinin, hakkında beraat kararı verilen mağdur sanık ...'nün sorgusunun yapıldığı 12/09/2013 tarihinden, incelemenin yapıldığı tarihe kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısı'nın temyiz talebi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak mağdur sanık ... hakkındaki kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223/8 maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE,
2)Müşteki sanık ... hakkında trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi'nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 28.02.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.