Tehdit ve hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2016/884 Esas 2016/10476 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi         2016/884 E.  ,  2016/10476 K.

"İçtihat Metni"

KARAR
Tehdit ve hakaret suçlarından sanık ..."nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 106/1-2, 125/1, 43 ve 52/2. maddeleri uyarınca 600,00 Türk Lirası ve 2.240,00 Türk Lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına, sanığın muvafakati olmadığından hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına dair dair ... Asliye Ceza Mahkemesinin 17/04/2015 tarih ve 2014/793 esas, 2015/251 sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07/10/2015 tarih ve 313987 sayılı istem yazısıyla, Dairemize gönderilen dava dosyası incelendi.
İstem yazısında;
“1-... Asliye Ceza Mahkemesince tehdit suçu yönünden, sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul etmediği gerekçesiyle, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmiş ise de, sanık ..."nın. 18/05/2015 tarihli duruşmada hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesini istediği anlaşılmakla, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde,
2- Sanık hakkında hakaret suçundan hükmolunan cezanın adlî para cezası olması ve sabıka kaydının da bulunmaması karşısında, 5728 sayılı Kanunla değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi uyarınca, hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağı hususunda bir değerlendirme yapılmamasında. isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
Hukuksal Değerlendirme:
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinde düzenlenen “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” müessesesinin uygulanabilmesi için öncelikle,
- Sanık hakkında kurulan mahkûmiyet hükmünde, hükmolunan cezanın iki yıl veya daha az süreli hapis veya adli para cezasından ibaret olması,
- Suçun CMK’nın 231. maddesinin 14. fıkrasında yazılı suçlardan olmaması,
- Sanığın daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûm olmamış bulunması,
- Sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına itiraz etmemesi,
- Suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tamamen giderilmesine ilişkin koşulların birlikte gerçekleşmesi gerekmektedir.
Anılan bu objektif koşulların gerçekleşmesi ile birlikte ayrıca “Mahkemece, sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işlemeyeceği hususunda kanaate varılmasına” ilişkin takdire dayalı subjektif koşulun da gerçekleşmesi halinde “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” müessesesinin uygulanması olanağı bulunmaktadır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 16/02/2010 tarih ve 4/253-28 sayılı kararında da belirtildiği üzere, “sanık hakkında kurulan mahkûmiyet hükmünün hukuki bir sonuç doğurmamasını ifade eden ve doğurduğu sonuçlar itibariyle karma bir özelliğe sahip bulunan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumu, denetim süresi içinde kasten yeni bir suçun işlenmemesi ve yükümlülüklere uygun davranılması halinde, geri bırakılan hükmün ortadan kaldırılarak kamu davasının 5271 sayılı CYY’nın 223. maddesi uyarınca düşürülmesi sonucunu doğurduğundan, bu niteliğiyle sanık ile devlet arasındaki cezai nitelikteki ilişkiyi sona erdiren düşme nedenlerinden birisini oluşturmaktadır. Koşullu bir düşme nedeni oluşturan “hükmün açıklanmasının geri bırakılması” müessesesi, objektif koşulların (mahkûmiyet, suç niteliği ve ceza miktarı, daha önce kasıtlı bir suçtan mahkûm olmama, sanığın kabulü, zararın giderilmesi) varlığı halinde mahkemece, diğer kişiselleştirme hükümlerinden önce ve re’sen değerlendirilerek, uygulanması yönünde kanaate ulaşıldığı takdirde, hiçbir isteme bağlı olmaksızın öncelikle uygulanmalıdır.”
Kanun yararına bozma konusu yapılan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilebilmesi için, CMK"nın 231. maddesinde sayılan objektif ve subjektif koşulların birlikte gerçekleşmesi gerekmektedir.
İnceleme konusu somut olayda; Sanık ikinci celsede hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul etse de, müdafii ile birlikte katıldığı 3. celse de hem kendisi hem de müdafii açıkça hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul etmediklerini beyan etmişlerdir.
Bu nedenle, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumunun objektif şartlarının oluşmaması karşısında, tehdit suçunda hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar vermesinin hukuka uygun olduğu, hakaret suçundan da mahkemece bu hususun kararda tartışılmamasının sonuca etkili olmadığı anlaşıldığından, kanun yararına bozma isteminin reddine karar verilmiştir.
Sonuç ve Karar:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görülmediğinden, CMK"nın 309. maddesi koşullarını taşımayan KANUN YARARINA BOZMA İSTEĞİNİN REDDİNE, 16.05.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.