Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62/1, 63, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Herhangi bir yaralanması olmayan ve atılı suçtan doğrudan zarar görmeyen ... katılan olarak kabul edilmiş ve gerekçeli karar başlığına da katılan olarak yazılmış ise de; bu husus mahallinde gerekçeli karardan çıkartılması mümkün yazım fazlalığı olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafinin eksik incelemeye ve sanığın kusurunun bulunmadığına ilişkin, katılanlar vekilinin ise sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1. Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen cezanın alt ve üst sınırları arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, iki kişinin ölümüne, bir kişinin sol diz altı subtotal ampute, sağ tibia ve fibulada kemik kırığı oluşacak şekilde, bir kişinin hayati tehlike geçirecek şekilde ve bir kişinin ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandıkları olayda arkadan çarpma kuralını ihlal etmesi nedeni ile asli kusurlu olduğu kabul edilen sanık hakkındaki temel cezanın asgari hadden daha fazla uzaklaşılarak belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2. Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 16.10.1978 tarih ve 2/324 - 350 sayılı kararında da belirtildiği üzere, aynı vekil ile temsil edilen katılanlar yararına tek bir vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken, her bir katılan yararına ayrı vekalet ücretine hükmolunması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeblerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 23/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.