Sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/99 Esas 2020/3374 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/99
Karar No: 2020/3374
Karar Tarihi: 23.06.2020

Sahte fatura kullanmak - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/99 Esas 2020/3374 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sahte fatura kullanmak suçundan dolayı sanığın mahkumiyetine hükmetti. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 230. maddesine göre sadece unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesi gerektiği yönündeki kararını benimsedi. Ayrıca, ceza hukukunda uygulanan kanun maddelerinin Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararıyla birlikte infaz aşamasında değerlendirilmesine karar verildiği belirtildi. Kanun maddeleri olarak, sahte fatura kullanmak suçunda Vergi Usul Kanunu'nun 230. maddesi, ceza hukukunda uygulanan kanun maddelerinin Anayasa Mahkemesi kararıyla değerlendirilmesine ilişkin ise Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi gösterildi.

11. Ceza Dairesi 2017/99 E. , 2020/3374 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanmak
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması karşısında, tebliğnamedeki bu yönde bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümlerde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA, 23.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.