Hırsızlık - mala zarar verme - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/11343 Esas 2020/5346 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/11343
Karar No: 2020/5346
Karar Tarihi: 15.06.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2020/11343 Esas 2020/5346 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında hırsızlık, mala zarar verme ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükümler mahkumiyete neden olmuştur. Mala zarar verme suçundan verilen adli para cezası, 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun geçici 2. maddesi gereği doğrudan hükmolunmuştur ve bu nedenle temyiz edilememektedir. Sanığın temyiz istemi reddedilirken, diğer sanıkların temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir ve hükümler usul ve kanuna uygun bulunarak onanmıştır. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri şunlardır: 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun geçici 2. maddesi, Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine ilişkin iptal kararları.

17. Ceza Dairesi 2020/11343 E. , 2020/5346 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık ... hakkında hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen hükümler ve sanık ... hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I-Sanık Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan verilen hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Mala zarar verme suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanık ...’ın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II-Sanık ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından, sanık ... hakkında hırsızlık suçundan verilen hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesi"nin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/ 85 sayılı kararı ile TCK"nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının da kapsam ve içerik itibarıyla infaz aşamasında mahallinde gözetilebileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre, sanıklar ... ve ...’ın temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 15.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.