MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının G... Bakanlığı işyerinde temizlik işlerini üstlenen alt işveren firma işçisi olarak 06.01.1997-20.06.2012 tarihleri arasında çalıştığını, alt işverenlerin değişmesine rağmen davacının ara vermeden aynı işyerinde çalışmaya devam ettiğini, %90 oranında maluliyeti sebebiyle emekli olmak suretiyle iş sözleşmesinin feshedildiğini, son işveren tarafından bu döneme ilişkin olarak 550,00 TL kıdem tazminatı ödendiğini, başka bir ödeme yapılmadığını, davacıya asgari ücret ödendiğini, yıllık izinlerin kullanmadığı yada bazı yıllar noksan kullandığını belirterek kıdem ve yıllık izin alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, zamanaşımı definde bulunduklarını,davanın süresinde açılmadığını, davacının iş alım ihalesi ile işe alan yüklenici firmalar yanında çalıştığını ve aralarında işçi işveren ilişkisi bulunmadığını, ayrıca işyerinin devri sebebiyle davalı kurum ile davalı temizlik işinin verildiği şirketler arasında bir asıl işveren-alt işveren ilişkisi bulunmadığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Kıdem tazminatına uygulanması gereken faiz konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 120. maddesi uyarınca yürürlüğü devam eden mülga 1475 sayılı İş Kanunu"nun 14. maddesinde, işçinin iş sözleşmesini bağlı bulunduğu sosyal güvenlik kurumundan yaşlılık aylığı almak amacıyla feshetmesi durumunda, kıdem tazminatına hak kazanacağı öngörülmüş ve yine aynı maddede, iş sözleşmesinin bu amaçla feshinden söz edilebilmesi için ; sözleşmeyi işçinin feshetmiş olması, feshin emekli (yaşlılık) aylığı almak amacıyla yapılmış olması ve işçinin sosyal güvenlik kurumuna başvurduğunu ve aylığı hak kazandığını belgelemesi gerektiği belirtilmiştir.İşçinin, iş sözleşmesini yaşlılık aylığı almak amacıyla feshinde, kıdem tazminatı hakkının dogması için fesih tarihinde yaşlılık aylığına hak kazanma şartlarının gerçekleşmiş olması yeterlidir. Kanunda ön görülen belgeleme şartına uyulmamış olması kıdem tazminatı hakkının doğmasını engellemez. Belgeleme şartına uyulmaması hali sadece kıdem tazminatının gecikme faizinin fesih tarihinden değil dava tarihinden başlatılması sonucunu meydana getirir. Başka bir anlatımla bu yön iş verenin kıdem tazminatı borcu bakımında hangi tarihte temerrüde düştüğünün tespitinde belirleyici olur.
Somut olayda, davacının emekliliği hakettiğine dair belgeleri işverene vermediği anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca, kıdem tazminatına dava tarihinden itibaren faiz yürütülmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile fesih tarihinden itibaren faiz yürütülmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle hüküm fıkrasının kıdem tazminatı alacağına dair birinci bendinin silinerek yerine;
“1-Davacının kıdem tazminat alacağı net 15.117,85 TL nin dava tarihi 05.03.2013 tarihinden itibaren bankalarca bir yıllık mevduata uygulanan en yüksek banka mevduat faiziyle birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine,,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA, 20.04.2016 gününde oybirliği ile karar verildi.