Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/10451 Esas 2015/4901 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1,2-b e, 62/1, 52/2-4, 53/6, 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar müdafileri ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık ... müdafinin sanığın kusurunun bulunmadığına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine, sanık ... müdafinin hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine ilişkin, katılan vekilinin ise bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK"nın 52/4. maddesi gereğince, taksitlerden birinin ödenmemesi halinde, geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ihtarından sonra, aynı madde gereğince “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin” ihtar edildiği sırada, infaz aşamasında nazara alınması gereken 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesininde uygulama maddesi olarak gösterilmesi,
İsabetsiz olup, hükümlerin bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanıklar hakkındaki hükümlerin 7. bendlerindeki, “ve 5275 Sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 106. Maddesinin 3.fıkrası gereğince” ibarelerinin çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 23/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.