Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/23748 Esas 2022/3287 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın 26/08/2021 tarihli dilekçesi ile temyiz ve eski hale getirme isteminde bulunduğunun anlaşılması ve eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK’nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtayın ilgili dairesine ait olması nedeniyle sanığın eski hale getirme talebinin reddine ilişkin Osmaniye 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/09/2021 tarihli ek kararı ile bu ek karara yönelik itirazı inceleyen Osmaniye 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 19/10/2021 tarihli ve 2021/523 D. İş. sayılı kararının yok hükmünde olduğu belirlenerek ve sanığın yokluğunda verilen kararın, bulunduğu ceza infaz kurumunda tebliği için mahkemece yazılan yazıya sanığın tahliye olduğundan bahisle tebliğ yapılamadığına ilişkin cevap verildiği, bu cevabi yazıda sanığın tahliye olurken ceza infaz kurumuna bıraktığı adresin belirtilmesi üzerine mahkemece kararın anılan adreste tebliğ edilmesi için çıkartılan tebligatın gösterilen adresin yetersiz olduğundan ve muhatabın tanınmadığından bahisle iade edilmesinden sonra bu kez daha önce geçerli bir tebliğ yapılmamış olan aynı adrese 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 35. maddesi uyarınca tebligat yapıldığı, anılan 35. maddeye göre tebliğin geçerli olabilmesi için daha önce aynı adrese usulüne uygun olarak bir tebligatın yapılmış olması gerektiği, böylece 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre 17/05/2012 tarihinde yapılan tebliğ işleminin geçersiz olması nedeniyle hükmün tebliği işleminin geçersiz olduğu anlaşıldığından, sanığın eski hale getirme isteminin yerinde ve temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın hırsızlık suçundan eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b maddesinde öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun’un 66/1-e maddesine göre hesaplanan 8 yıllık asli (olağan) dava zamanaşımının, 02/03/2012 olan mahkumiyet karar tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 28/02/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.