Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/396 Esas 2020/3368 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık ...’un hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen diğer sanık ... adına düzenlenmiş üzerinde herhangi bir tahrifat yapılmayan sınav giriş belgesi ve nüfus cüzdanını kullanmak suretiyle motorlu taşıtlar sürücü adaylığı sınavına girdiği, 12.07.2014 tarihli tutanakta ve iddianame içeriğinde sınav yoklama listesine başkası adına imza atıldığına değinilmediği, cevap kağıdını hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen diğer sanık ... adına imzaladığı ve ismini ve kimlik numarasını yazdığı, ancak sınav esnasında yapılan kontrollerde görevlilerce durumun fark edildiği ve olayın kolluğa bildirildiği eylemde, gözetmenlerce tutulan 12.07.2014 tarihli tutanak ve sanık beyanından anlaşıldığı üzere suça konu sınav cevap kağıdı belgesinin görevlilerce içeriği itibarıyla sahte olduğunun bilinmesi nedeniyle hukuki sonuç doğurmaya elverişli bulunmadığı, bu haliyle 5237 sayılı TCK"nin 204/1. maddesi kapsamında “resmi belgede sahtecilik” suçunun unsurları itibarıyla oluşmayacağı, fiilin 5236 sayılı Kabahatler Kanunu 40. maddesi kapsamında kaldığı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,


Yasaya aykırı, sanık ...’un temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak sanığın lehine bulunan ve eylemine uyan 5326 sayılı Yasanın 40/1. maddesinde öngörülen idari para cezasının miktarına göre aynı Yasanın 20/2-c maddesinde yazılı soruşturma zamanaşımının eylemin gerçekleştiği 12.07.2014 tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşıldığından, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta 1412 sayılı CMUK’nin 322 ve Kabahatler Kanununun 24. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün bulunduğundan Kabahatler Kanununun 20/1. maddesi uyarınca sanık hakkında İDARİ PARA PARA CEZASI VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 22.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.