Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/2709 Esas 2016/6323 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacı ...ı vekili; davalıların murisi ..."in yönetimindeki aracın, 13.09.2000 tarihinde ambulansa çarpması sonucu meydana gelen kazada, ambulansta görevli doktor ..."nin hayatını kaybettiğini, davalıların murisinin 7/8 oranında kusurlu bulunduğunun tespit edildiğini, murisin eşi tarafından müvekkili aleyhine "maddi ve manevi tazminat" istemli olarak Denizli İdare Mahkemesi"ne açılan davada 9.942,73 TL maddi, 8.000 TL manevi tazminata hükmedildiğini, kararın icraya konulması üzerine müvekkili Bakanlığın 10.11.2010 tarihinde 82,180,34 TL ödediğini belirterek, 82,180,34 TL"nin kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar vekili; davalı ..."in mirası reddetmesi nedeniyle pasif husumet ehliyetinin bulunmadığını, davalı ..."in aynı kaza ile ilgili desteğin mirasçıları tarafından açılan davada manevi tazminat ödemesine karar verildiğini, müvekkilinin ancak murisinin kusuru oranında sorumlu tutulabileceğini öne sürerek, davanın reddini savunmuştur.

Mahkemece; mirası reddeden davalı mirasçı ... yönünden davanın reddine, diğer mirasçı davalı ... yönünden 7/8 (%87.5) kusur oranına göre davanın kısmen kabulü ile, 71.907,79 TL"nin 10.11.2010 ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş, hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde, dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde; özellikle, oluşa ve dosya içeriğine uygun olarak düzenlenen uzman bilirkişi raporunda belirtilen kusur oranının hükme esas alınmasında bir usulsüzlük bulunmamasına göre, davacı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 sayılı Harçlar Yasasının 13/J maddesi uyarınca davacıdan harç alınmamasına 24.05.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.