Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/6717 Esas 2020/541 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/6717
Karar No: 2020/541
Karar Tarihi: 20.01.2020

Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/6717 Esas 2020/541 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkum edilirken, diğer suçlardan beraat etti. Sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyet kararı temyiz edilemez olduğundan reddedildi. Dosyada yer alan deliller, iddia ve savunmaların eksiksiz olarak değerlendirilmesi sonucunda verilen kararın kanuni sınırlar içinde kaldığı ve hükmedilen cezanın tayininde bir yanlışlık olmadığı görüldü. 5320 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin niteliktedir ve bu nedenle kasten yaralama suçundan doğrudan tayin edilen 1.000 TL adli para cezasına ilişkin hüküm temyiz edilemez. Kararda, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ile ilgili olarak Anayasa Mahkemesi'nin verdiği iptal kararının infaz aşamasında dikkate alınması gerektiği belirtilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2016/6717 E. , 2020/541 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı (sanık ... hakkında katılan ..."a yönelik), kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, tehdit, kasten yaralama (sanık ... hakkında diğer sanık ..."a yönelik)
HÜKÜM : Sanık ..."nın kasten yaralama suçundan mahkumiyeti ile diğer atılı suçlardan beraatine, sanık ..."ın çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyetine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin nitelikte olup, buna göre mahkemece sanık hakkında kasten yaralama suçundan doğrudan tayin edilen 1.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün miktarı itibarıyla CMUK"nın 305/1. maddesi gereğince kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, sanık ...’nın anılan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık ... hakkında çocuğun cinsel istismarı ve sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, tehdit suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Mahkumiyet hükmünden sonra 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
Tüm dosya kapsamına göre, sanık ..."ın olay günü mağdurenin yanaklarından öpüp sıkıca sarılarak sırtını okşaması şeklindeki fiziksel temas içeren eyleminin kısa süreli, ani ve kesintili gerçekleşmesinden dolayı sarkıntılık düzeyinde kaldığı ve mahkemece sanık hakkında temel cezanın alt sınırdan tespit edilmesi nedeniyle sonuç ceza miktarının değişmediği
gözetildiğinde muhakeme safahatını yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, iddia ve savunma ile tüm delillerin eksiksiz olarak kararda gösterildiği, hükmedilen ceza nevi ve miktarı itibarıyla kanuni sınırlar içinde tayin edildiği gibi beraat hükümlerinin de dosya kapsamına uygun olduğu anlaşıldığından, O Yer Cumhuriyet Savcısı ile sanık ... müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz taleplerinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 20.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.