Esas No: 2021/17494
Karar No: 2022/3382
Karar Tarihi: 01.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/17494 Esas 2022/3382 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hükümde, sanık hakaret ve kamu malına zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Sanığın adli sicil kaydından da bahsedilmiş ve daha önce kasten yaralama suçundan ceza almış olduğu belirtilmiştir. Ancak, tekerrüre esas alınmadan hüküm verildiği için TCK'nın 58. maddesi uygulanmamıştır. Sanığa verilen cezanın 1 yıl 2 ay 17 gün yerine 14 ay 17 gün olması aleyhe temyiz edilmemiştir. Daha sonra kamu malına zarar verme suçu yönünden açılan davada ise, şikayetçi kurumun duruşmadan haberdar edilmediği ve iddia hakkının kısıtlandığı belirtilerek hüküm bozulmuştur. Kararda, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ve Anayasa Mahkemesi'nin bu madde hakkındaki kararı da detaylı bir şekilde açıklanarak, infaz aşamasında göz önünde bulundurulması gerektiği vurgulanmıştır.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58, 125/3-a, 125/4, 43 ve 53. maddeleri, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 233 ve 234. maddeleri, 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret, kamu malına zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Sanığın adli sicil kaydındaki Bursa Sulh Ceza Mahkemesi’nin 2010/1133 Esas, 2011/2387 Karar sayılı ilamının 30/01/2012tarihinde kesinleşen ve kasten yaralama suçundan verilen 5 ay hapis cezasına ilişkin olduğu ve tekerrüre esas alınabileceği halde sanık hakkında TCK’nın 58. maddesinin uygulanmaması ve hakaret suçundan TCK’nın 125/3-a, 125/4, 43 maddeleri uyarınca hükmolunan 1 yıl 5 ay 15 gün hapis cezasından aynı Yasanın 62. maddesi gereğice 1/6 oranında indirim yapılarak netice cezanın 1 yıl 2 ay 17 gün yerine 14 ay 17 gün olarak belirlenmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamış, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre sanık ...’nün temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
I- Sanık hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Duruşmadan usulüne uygun haberdar edilmeyen şikayetçi İçişleri Bakanlığının gerekçeli kararın tebliği üzerine hükmü temyiz ettiği anlaşıldığından, şikayetçi kurumun 5271 sayılı CMK'nın 260/1. madde ve fıkrası uyarınca kamu malına zarar verme suçu yönünden yasa yollarına başvurma hakkı bulunduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Şikayetçi kurumun duruşmadan haberdar edilip kamu malına zarar verme suçu yönünden iddia ve delillerini sunma ve davaya katılma olanağı sağlanarak, sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, iddia hakkı kısıtlanmak suretiyle CMK’nın 233 ve 234. maddelerine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nün ve şikayetçi ... vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 01/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
