MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılardan Hazine tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Kaynarca Köyünde 3402 sayılı Kanunun 5304 sayılı Kanunla değişik 4. maddesi gereğince yapılan kadastro çalışmalarında, dava konusu 311 ada 1 parsel sayılı taşınmaz 7006.44 m2 yüzölçümü ile kadastro tesbit tutanağında niteliği ve malik hanesi boş bırakılmak suretiyle tesbit edilmiş ve tutanaklar ilgili kadastro mahkemesine Kadastro Kanununun 5. maddesi gereğince gönderilmiştir.
Davacı ... Yönetimi, dava dilekçesinde belirttiği 101 ada 1 nolu orman parseli içinde kalan 1861-1867 nolu O.S. noktalarının batısını çevreleyen alanın kadastro çalışmalarında orman sınırı dışında bırakılmış olmasına karşın, memleket haritası ve hava fotoğrafları ile yapılan incelemede, taşınmazların orman niteliğinde olduğunun belirlendiğini belirterek, taşınmazların orman vasfı ile tapuya kayıt ve tescil edilmelerini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece, dava konusu yerin 311 ada 1 nolu parsel olduğu belirlenmiş, kullanıcı davaya dahil edilerek yapılan yargılama sonucunda, “davanın kabulüne, dava konusu 311 ada 1 nolu parsele ilişkin kadastro tesbitlerinin iptaline, orman vasfı ile Hazine adına tapuya kayıt ve tesciline,” karar verilmiş, hüküm davalı Hazine tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, orman kadastrosuna ve kadastro tesbitine itiraza ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde orman kadastrosu, 5304 sayılı Kanun ile değişik 3402 sayılı Kanunun 4. maddesi hükmüne göre yapılmış, davalı parseller orman tahdidi dışında bırakılmıştır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi kurulu tarafından eski tarihli hava fotoğrafları ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırma sonucunda çekişmeli taşınmazın orman sayılan yerlerden olduğu anlaşıldığına ve yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, Harçlar Kanununun değişik 13/j maddesi gereğince harç alınmasına yer olmadığına 30/01/2014 gününde oy birliği ile karar verildi.