Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/17844 Esas 2022/3468 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz istemlerinin incelenmesinde;
SEGBİS ile duruşmada hazır edilen sanığın yüzüne karşı usulüne uygun şekilde tefhim edilen hükmü, 1412 sayılı CMUK'nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık temyiz süresi geçtikten sonra, 08/09/2020 tarihinde temyiz eden sanığın temyiz isteminin aynı Kanun'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II- Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Dairemizin 26/03/2019 tarih ve 2017/6208 Esas 2019/5815 Karar sayılı ilamı ile; “5237 sayılı TCK’nın 7/2 ve 5252 sayılı Kanun’un 9/3. maddesi uyarınca sanık yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkacak sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilip, anılan Kanun’un 141 ve 142. maddelerinde tanımlanan hırsızlık suçu ile 765 sayılı TCK'nın 492 ve 493. maddelerinde yer alan suçların ögelerinin farklı olduğu nazara alınıp; somut olayda sanıkların şikayetçiye ait iş yerine camını kırarak geceleyin girmek suretiyle hırsızlık yapması şeklinde gerçekleşen eylemlerinin, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143. maddelerine uyan hırsızlık suçunun yanı sıra, aynı Kanun’un 116/2-4, 119/1-c ve 151/1. maddelerine uyan iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarını da oluşturduğu; bu suçlardan iş yeri dokunulmazlığını bozma suçunda eylemi birden fazla kişi birlikte gerçekleştirdiklerinden hükümlülerin 5237 sayılı TCK'nın 116/2-4, 119/1-c maddeleri kapsamında kalan eylemlerinde; gece vakti iş yeri dokunulmazlığını bozma suçuna ilişkin uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağı ancak mala zarar verme suçunun suç tarihi itibariyle 5271 sayılı CMK’nın "Uzlaşma" başlıklı 253. maddesi uyarınca uzlaşmaya tabi suçlardan olması nedeniyle öncelikle duruşma açılarak “Uzlaşma” hükümlerinin uygulanması; sonucuna göre de, hükümlülerin eylemlerine uyan 765 sayılı TCK'nın 492/1-son, 522, 81/2. maddeleri ile 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143 ve 116/2-4, 119/1-c, 151/1 maddeleri uyarınca ayrı ayrı uygulamalar yapılıp, cezalar belirlenerek, sonuç cezaların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe yasanın belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, sanıklar hakkında mala zarar verme suçunda uzlaşma hükümleri değerlendirilmeden, iş yeri dokunulmazlığını bozma suçunda ise herhangi bir değerlendirme yapılmadan ve suç tarihinde yürürlükte bulunmayan, sanıklar aleyhine olan 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h maddesi ile karşılaştırma yapılarak yazılı şekilde hüküm kurulması,” şeklinde bozma kararı verildiği halde, mahkemece bozma üzerine, mala zarar verme suçundan uzlaştırma işlemi yapılıp uzlaşma sağlanamadığının tespit edildiği, daha sonra TCK’nın 142/1-b, 143, 116/2-4, 119/1-c ve 151/1, maddeleri ile karşılaştırma yapılması gerekirken bozmanın gereklerini yerine getirmeden iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan da herhangi bir değerlendirme yapılmadan ve 5237 sayılı TCK'nın 151/1. maddesi ve suç tarihinde yürürlükte bulunmayan, sanıklar aleyhine olan 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h maddesi ile karşılaştırma yapılarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, bozma sebeplerinin temyiz isteminin reddine karar verilen sanık ...’a SİRAYETİNE, 01.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.