Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/19939 Esas 2022/3328 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddi

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bölge Adliye Mahkemesi savcısının 09/11/2018 tarihli dilekçesinin temyiz dilekçesi niteliğinde olmadığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanık hakkında, Manavgat 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/03/2018 tarihli hükmü ile hırsızlık suçundan 5237 sayılı TCK’nın 142/2-h, 143/1 ve 62. maddeleri uyarınca 6 yıl 3 ay hapis cezasına hükmedildiği, bu hükme ilişkin istinaf talebi üzerine Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesince, TCK’nın 168/1. ve 62. maddesi uygulanmak suretiyle sanığın sonuçta 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilerek düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine karar verildiği anlaşılmakla, hükmün temyizi kabil olduğu belirlenerek yapılan temyiz incelemesinde;
CMK'nın 288. maddesinin ''Temyiz, ancak hükmün hukuka aykırı olması nedenine dayanır. Bir hukuk kuralının uygulanmaması veya yanlış uygulanması hukuka aykırılıktır.'' ve aynı Kanun'un 294. maddesinin ise; ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır. Temyiz sebebi ancak hükmün hukuki yönüne ilişkin olabilir.'' şeklinde düzenlendiği de gözetilerek; sanığın temyiz isteminin, müştekinin zararının oluşmadığı yargılama konusu eylemle ilgili aldığı cezanın fazla olması ve hakkında lehine olan indirim sebeplerinin uygulanmaması nedeniyle haksız ve mesnetsiz olan kararın bozulması ile beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkin olduğu belirlenerek anılan sebeplere yönelik yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.10.2021 tarihli ve 2021/35 E., 2021/473 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, CMK’nın 304/2-a maddesi gereğince dosyanın gereğinin ifası için Manavgat 3. Asliye Ceza Mahkemesi’ne gönderilmesine, 01/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.