MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ile hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 19.05.2007-30.06.2013 tarihleri arasında davalı şirketin Antalya ve Kayseri şubelerinde dönüşümlü şoför olarak çalıştığını, müvekkilinin iş akdinin işveren tarafından ihbar sürelerine uyulmaksızın haksız şekilde feshedildiğini beyan ederek davalıdan kıdem tazminatı ile bir takım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının alacak taleplerinin bir kısmının zamanaşımına uğradığını, davacının görev yerinin değiştirilmek istendiğini, ancak davacının bunu kabul etmeyerek iş akdinin feshedilmesini istediğini, davacının fazla mesai ve genel tatil ücretlerinin kendisine ödendiğini, davacının müvekkil şirketten herhangi bir alacağı bulunmadığını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı ve buna bağlı olarak hesaplanan işçilik alacakları konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nda 32. maddenin ilk fıkrasında, genel anlamda ücret, bir kimseye bir iş karşılığında işveren veya üçüncü kişiler tarafından sağlanan ve para ile ödenen tutar olarak tanımlanmıştır.
Ücret kural olarak dönemsel (periyodik) bir ödemedir. Kanunun kabul ettiği sınırlar içinde tarafların sözleşme ile tespit ettiği belirli ve sabit aralıklı zaman dilimlerine, dönemlere uyularak ödenmelidir. Yukarıda değinilen Kanun maddesinde bu süre en çok bir ay olarak belirtilmiştir.
Somut olayda, davalı işyerinde şoför olarak çalışan davacı aylık ücretinin prim, ikramiye ve harcırahlarla birlikte 2.500,00 TL olduğunu iddia etmiş, davalı işveren, banka kayıtlarındaki miktarın esas alınması gerektiğini savunmuştur. Davacı tanıkları, davacının ücretini bilmediklerini ancak maaşa ek olarak harcırah verildiğini, davalı tanığı ise, davacının asgari ücret aldığını ve sefer başı harcırah verildiğini beyan etmiştir. Kayseri şoförler ve otomobilciler odası emsal ücret yazısında, şoförlük mesleğini yapanların genellikle asgari ücretle çalıştığını, şehir dışı ve yurt dışı seferlerinde sefer başı harcırah aldıklarını bildirmiştir. Dosyaya getirtilen banka kayıtlarının incelenmesinde davacıya her ay düzenli olarak maaş yanında harcırah ödemesi yapıldığı anlaşılmaktadır. Buna göre davacının yaptığı işin niteliği, çalışma süresi ve yapılan emsal ücret araştırmasına göre davacının aylık ücretinin banka kayıtlarındaki miktar esas alınarak kabulü dosya içeriğine uygun düşecektir. Mahkemece hüküm altına alınan alacaklar bu ücret üzerinden yeniden belirlenmelidir. Bu yön gözetilmeden sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.04.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.