Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/11204 Esas 2020/3356 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/11204
Karar No: 2020/3356
Karar Tarihi: 22.06.2020

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/11204 Esas 2020/3356 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında Vergi Usul Kanununa Muhalefet suçundan açılan davada, sahte fatura düzenlediği iddiasıyla mahkumiyet hükmü verildi. Ancak faturaların gerçek alışveriş karşılığı olduğunu savunan sanık, yeterli delillerin toplanmadan yazılı şekilde hüküm kurulduğu gerekçesiyle temyiz başvurusunda bulundu. Mahkeme, fatura düzenleyen şirkete ait mal ve para akışını gösteren belgelerin, bedelinin ödendiğine dair kanıtlama yeterliliği olan banka hesaplarının ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgelerin yanı sıra, faturaları kullanan şirket ve kişilerin ticari defterleri ve belgeleri üzerinde bilirkişi incelemesi yapılması gerektiğini belirtti. Ayrıca, TCK’nin 53. maddesinin yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı. Bu nedenlerle, hükmün bozulmasına karar verildi.
Kanun Maddeleri:
- Vergi Usul Kanunu
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/11204 E. , 2020/3356 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- Sanık hakkında 2008 takvim yılında sahte fatura düzenlediği iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın faturaların gerçek alış veriş karşılığı olduğunu beyan etmesi karşısında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından; faturayı düzenleyen şirkete ait mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyelerinin, teslim ve tesellüm belgelerinin, bedelinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun ve kanıtlama yeterliliği olan banka hesaplarının ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgelerin; faturaları kullananlara ait yeterli mal girişi veya üretimi olup olmadığına ilişkin belgelerin getirtilmesi, daha sonra, faturaları düzenleyen şirket ile kullanan şirket ve kişilerin ticari defterleri ve belgeleri üzerinde karşılıklı bilirkişi incelemesi yaptırılması, sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hükümler kurulması,
2- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasının, 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.