MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet, Beraat

A) Sanık ... müdafinin, beraat hükmü nedeniyle vekalet ücreti verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz istemiyle sınırlı olarak yapılan incelemede;
Hükmün sanık ... müdafine 09.04.2015 tarihli oturumda tefhim edildiği, sanık ... müdafinin 13.04.2015 tarihli süre tutum dilekçesinde "temyiz eden sanık" olarak sadece diğer sanık ...’ın ismini bildirerek süre tutum dilekçesini sadece diğer sanık ... hakkında vermiş olduğu, sanık ... müdafinin 04.05.2015 tarihli temyiz dilekçesi sunması nedeniyle hükmü 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süre geçtikten sonra temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesi uyarınca temyiz talebinin süre yönünden REDDİNE,
B)Resmi belgede sahtecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik sanık ... müdafinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Dosyada fotokopisi bulunan suça konu çekler üzerinde heyetimizce yapılan gözlemde, aldatma niteliğinin bulunduğunun tespit edilmesi karşısında, CMK"nin 217. maddesi uyarınca delilleri değerlendirerek suçun subut bulduğu yönünde kanaate ulaşan mahkemenin takdir ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan tebliğnamedeki 1 nolu bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir. Ayrıca Mahkemece, uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında olumsuz kişiliği nedeniyle çelişki yaratılarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmemiş ise de; dosya kapsamına göre zararın giderilmemiş olduğunun anlaşılması karşısında tebliğnamedeki 2 nolu bozma isteyen düşünceye de iştirak edilmemiştir.
Gerekçeli karar başlığında yanlış yazılan suç tarihinin çekin bankaya ibraz tarihi olan 11.09.2008 olarak mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüştür. Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca aynı maddenin 1. fıkrasındaki yazılı hak yoksunluklarına hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış ve sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükmün ONANMASINA, 22.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.