Esas No: 2020/24384
Karar No: 2022/3541
Karar Tarihi: 02.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24384 Esas 2022/3541 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanıklardan birinin kasten yaralama suçundan mahkumiyetine ve diğer sanığın tehdit suçunda beraatine, hakaret suçunda ise ceza verilmemesine karar verilmiştir. Ancak, mala zarar verme suçundan sanık hakkında verilen hüküm, TCK'nın 151/1. maddesindeki uzlaşma kapsamında olmadığı için bozulmuş ve suç, sonradan çıkarılan yasa ile uzlaşma kapsamına alındığı belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
1. 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi
2. 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi
3. TCK'nın 151/1. maddesi
4. 6763 sayılı Kanun'un 34. maddesi
5. CMK'nın 253. maddesi
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, hakaret, tehdit, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet, beraat, ceza verilmesine yer olmadığına
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan sanık ... müdafiinin temyiz isteminin, katılan sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile katılan sanık ... hakkında hakaret, tehdit ve kasten yaralama suçlarından verilen kararlara ilişkin olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
I- Katılan sanık ... hakkında katılan sanık ...’na yönelik kasten yaralama suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından katılan sanık ... müdafiinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II- Katılan sanık ... hakkında katılan sanık ...’na yönelik tehdit suçundan verilen beraat kararı ile hakaret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair karara ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
III- Katılan sanık ... hakkında katılan sanık ... ’a yönelik mala zarar verme suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
Suç tarihinde TCK'nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamında olmadığı, ancak hükümden sonra 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 34. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, CMK’nın 253/3. fıkrasında yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar” ibaresi madde metninden çıkarılmakla TCK’nın 151. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, mala zarar verme suçundan uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 02/03/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
