Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/11347 Esas 2015/4706 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle Öldürme
Hüküm :TCK"nın 22/6. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına

Taksirle öldürme suçundan sanık hakkındaki ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay gecesi 22:30 sıraları sanık ..."nin idaresindeki araçta yeğenleri olan ölen... ve ablası...olduğu halde seyri sırasında olay yeri caddede belediyeye ait olup arkasında ışık donanımı ve uyarıcı levhaları bulunmayan çöp aracına arkadan çarpması sonucu yeğeni..."nin ölümüyle sonuçlanan olayda sanığın kusurlu olduğunun kabulünde isabetsizlik bulunmamakla birlikte; meydana gelen kazada hayatını kaybeden..."nin ablası olan..."nin aşamalardaki beyanında; olay günü ölen..."nin üniversiteye kaydını yaptırmak üzere amcası sanık ... ile birlikte... gittiklerini, anne ve babasının ayrılmış olmaları nedeniyle kardeşiyle birlikte amcasının yanında yaşadıklarını, bakımlarının amcası tarafından karşılandığını belirttiği, mahkemece sanık hakkında yaptırılan sosyal ve mali durum araştırmasında da; sanığın abisine ait çocuklara baktığı tespit edilmiş olup, ölenin anne ve babasının da şikayetçi olmadıkları, yeğeni olan ölenin bakım ve gözetiminin sanık tarafından karşılandığı, anne babasının ayrılmış olması nedeniyle amcası ile yaşadığı sanığın kendi çocukları ile birlikte yeğenlerinin de bakımını üstlendiği, meydana gelen neticenin münhasıran sanığın kişisel durumu bakımından artık bir cezanın hükmedilmesi gereksiz kılacak derecede mağdur olmasına yol açtığı ve TCK"nın 22/6. maddesinde düzenlenen şahsi cezasızlık sebebinin olayda gerçekleştiği kabul edilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 12/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.