Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/22143 Esas 2022/3502 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında açılan kamu davasının yapılan yargılaması sonucunda, İzmir 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/03/2011 tarihli ve 2009/489 E., 2011/100 K. sayılı kararı ile sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından verilen mahkumiyet hükmünün CMK'nın 231/5. maddesi gereğince açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl süre ile denetime tabi tutulmasına karar verildiği ve bu kararın 21/04/2011 tarihinde kesinleştiği, sanığın denetim süresi içinde kasten bir suç işlemesi nedeniyle yapılan bildirim üzerine İzmir 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 01/03/2016 tarihli ve 2016/77 E., 2016/129 K. sayılı kararı ile sanık hakkında açıklanması geri bırakılan hükmün açıklanmasından sonra, sanığın yasa yollarına başvurmaması nedeniyle kararın 30/03/2016 tarihinde kesinleştirildiği, sanığın 02/12/2019 tarihinde verdiği dilekçe ile eski hale getirme ve temyiz talebinde bulunduğu, mahkemenin 10/12/2019 tarihli ek kararı ile sanığın temyiz talebinin reddine karar verildiği, sanığın bu ek karara 19/06/2020 tarihinde itiraz etmesi üzerine İzmir Bölge Adliye Mahkemesinin 17/05/2021 tarihli ve 2020/2288 E., 2021/1348 K. sayılı kararı ile dosya üzerinde inceleme yapma yetkisinin Yargıtaya ait olduğu yönündeki kararı uyarınca dosyanın Yargıtay'a gönderildiğinin anlaşılması karşısında;
5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un 8/1. maddesinin, "Bölge adliye mahkemelerinin, 26/9/2004 tarihli ve 5235 sayılı Adlî Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2 nci maddesi uyarınca Resmî Gazetede ilân edilecek göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 322 nci maddesinin dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları hariç olmak üzere, 305 ilâ 326 ncı maddeleri uygulanır. (Ek cümle: 1/7/2016-6723/33 md.) Bu kararlara ilişkin dosyalar bölge adliye mahkemelerine gönderilemez." şeklinde düzenlendiği nazara alınarak sanık hakkındaki mahkumiyet kararının 01/03/2016 tarihinde, bölge adliye mahkemelerinin faaliyete başlama tarihi olan 20/07/2016 tarihinden önce verilmesi nedeniyle tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Sanığın 02/12/2019 tarihli dilekçesinde temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde de bulunduğunun anlaşılması karşısında, eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK'nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olmasına göre, mahkemenin 10/12/2019 tarihli, 2009/489 E., 2011/100 K. sayılı ek kararının kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Mahkemenin 01/03/2016 tarihli kararının, sanığın aynı çatı altında oturan ağabeyi ...'a usulüne göre 22/03/2016 tarihinde tebliğ edildiğinin anlaşılması karşısında, hükmü 1412 sayılı CMUK'nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 02/12/2019 tarihinde temyiz eden sanığın temyiz isteminin ve yerinde görülmeyen eski hale getirme isteminin aynı Kanun'un 317. maddesi gereğince REDDİNE, 02/03/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.