Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2014/280 Esas 2014/1302 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı Hazine vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı ... Yönetimi, .... Köyü 462 ve 463 sayılı parseller arasından geçen yolun kesinleşen orman kadastro sınırları içinde bulunduğu halde, kadastro sırasında paftasında yol olarak gösterilmek suretiyle tesbit dışı bırakıldığını ileri sürerek, tesbitin iptali ile taşınmazların orman niteliğiyle Hazine adına tescili istemiyle dava açmıştır.
Mahkemece, taşınmazlar hakkında kadastro tutanağı düzenlenmediğinden davanın görevsizlik nedeniyle reddine, karar kesinleştiğinde ve talep halinde dosyanın yetkili ve görevli asliye hukuk mahkemesine gönderilmesine karar verilmiş, davacı ... Yönetimi tarafından temyiz edilmesi üzerine hüküm, Yargıtay 20. Hukuk Dairesinin 12/02/2009 tarihli ve 2009/1833 E. -2160 K. sayılı kararıyla onanarak kesinleşmiş, dosya görevsizlikle kendisine gelen Çarşamba 2.Asliye Hukuk Mahkemesince, davanın kabulüne, 101 ada 462 parsel ile 101 ada 463 parsel numaralı taşınmazlar arasında kalan ekli krokide yeşil boyalı olarak gösterilen 213,83 m²"lik yol bölümünün aynı ada son parsel numarası verilerek orman niteliği ile Hazine adına tesciline karar verilmiş, hüküm davalı Hazine vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, kadastro paftasında yol olarak tescil harici bırakılan bölümünün orman niteliğinde tescil istemidir.
Çekişmeli taşınmazların bulunduğu yerde 16.04.1975 tarihinde 1744 sayılı Kanuna göre ilânı yapılıp kesinleşen orman kadastrosu ve 2. madde uygulaması bulunmaktadır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye ve çekişmeli taşınmazın, uzman orman bilirkişi kurulu tarafından kesinleşmiş orman tahdit haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan uygulama ve araştırmada, taşınmazın orman tahdidi içinde kalan yerlerden olduğu diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir. Ancak, davalı Hazine ve Köy Tüzel Kişiliğinin kanunî hasım olması karşısında davalılar aleyhine yargılama giderine karar verilmiş olması doğru görülmemiş ise de bu hususun hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması uygun görülmüştür. Bu sebeple hükmün üçüncü bendinde yer alan “... davalı Köy Tüzel Kişiliğinden” ibaresinin çıkarılarak yerine “davacı ... Yönetiminden” ibaresi yazılmak suretiyle ve yargılama giderlerine ilişkin hükmün 4. bendinin kaldırılarak, yerine “yargılama giderlerinin davacı ... Yönetiminin üzerinde bırakılmasına” ibaresi yazılmak suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla H.U.M.K.’nın 438/7. maddesine göre düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA 28/01/2014 günü oy birliği ile karar verildi.