Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24515 Esas 2022/3654 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, hakaret, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet ve ceza verilmesine yer olmadığı

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I)Katılan sanık ... müdafiinin temyiz talebinin incelenmesinde;
28/11/2014 tarihinde sanığın yüzüne karşı verilen hükmü CMUK’nın 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra, 26/01/2015 tarihinde temyiz eden sanık müdafiinin süresinde olmayan temyiz isteminin aynı Kanun'un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II)Sanık ... hakkında diğer sanıklar ... ve ...’a yönelik kasten yaralama suçu, sanık ... hakkında sanık ...’ye yönelik kasten yaralama suçu, sanık ... hakkında sanık ...’ye yönelik mala zarar verme suçu bakımından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından temyiz taleplerinin 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
III)Sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 03/03/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.