Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/22635 Esas 2022/3595 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK’nın 231. maddesinin 8. fıkrasında, hükmün açıklanmasının geri bırakılması halinde, denetim süresi içinde dava zamanaşımının duracağı ve maddenin 11. fıkrasında, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmesi halinde mahkemece hükmün açıklanacağı düzenlenmiş olup, duran zamanaşımının, denetim süresi içinde işlenen suçtan dolayı verilen hükümlülük kararının kesinleşmesi koşuluyla suçun işlendiği tarihte yeniden işlemeye başlayacağı, dosya kapsamına göre hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 01/02/2016 tarihi itibariyle duran zamanaşımının kesinleşen sonraki mahkumiyete konu suçun işlendiği 22/09/2017 günü yeniden işlemeye başladığı belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın ölmeleri nedeniyle haklarında düşme kararı verilen temyiz dışı sanıklar ..., ... ve ...; hakkındaki mahkumiyet hükmü Dairemizce onanan ... ve hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilen Ümit Bektaş ile birlikte gece vakti mağdura ait evin eklentisi konumunda olan deposundan kapıdaki asma kilidi anahtar kullanarak açıp içeriden zeytinyağı çalması şeklindeki eyleminin 765 sayılı TCK’nın 493/2-son maddesinde ve 5237 sayılı TCK'nın 142/2-d, 143, 168/2, 116/1-4, 119/1-c maddelerinde belirtilen hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarını oluşturduğu, 765 sayılı TCK’nın 493/2. maddesinde belirtilen suç için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun'un 102/3, 104/2. maddeleri ile 01/06/2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/2-d, 143, 116/4, 119/1-c, 66/1-d, 67/4. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucu, anılan Kanun'un 7/2, 5252 sayılı Kanun'un 9/3. maddeleri ışığında, zamanaşımı bakımından 765 sayılı Kanun hükümlerinin sanık yararına olması ve 765 sayılı TCK'nın 493/2-son maddesinin gerektirdiği cezanın miktarı ve nevi itibariyle aynı Kanun'un 102/3, 104/2. maddelerinde öngörülen 15 yıllık sürenin suçun işlendiği 04/03/2005 tarihinden inceleme tarihine kadar dolmuş olması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi uyarınca DÜŞÜRÜLMESİNE, 03.03.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.