Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/984 Esas 2020/3334 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

5271 sayılı CMK’nin 231/8-son cümlesi uyarınca, suç tarihinden hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 07/02/2012 tarihine kadar bazı kesintilerle dava zamanaşımı süresinin işlediği, bu tarihten sonra denetim süresi içinde işlenen kasıtlı suçtan dolayı verilen ve kesinleşen mahkûmiyet hükmü nedeniyle ihbar üzerine dosyanın yeniden ele alındığı, böylelikle hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği tarihten itibaren deneme süresi içinde işlenen ikinci suçun suç tarihi olan 19/03/2014 tarihine kadar dava zamanaşımının durduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Sanığın aşamalarda alınan savunmalarında, aracın borçlu olması nedeniyle muayene işlemini yaptıramadığını ve muayene yaptırmak üzere açık kimlik bilgilerini bilmediği Aytekin isimli bir şahsa yalnızca araç ruhsatı ile birlikte 300 TL para verdiğini bildirmesi karşısında, yapılan muayene işleminin sahte olduğunu bilmediğine yönelik savunması hayatın olağan akışına uygun kabul edilemeyeceğinden, 5271 sayılı CMK’nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip sanık hakkında mahkûmiyet hükmü kuran Mahkemenin takdir ve kabulünde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Gerekçeli karar başlığında “04/05/2011“ şeklinde yanlış yazılan suç tarihinin, “11/12/2009“ olarak mahallinde düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan hükmün ONANMASINA, 22/06/2020 tarihinde Üye ..."ın karşı oyu ile oyçokluğuyla karar verildi.





KARŞI OY

Dairemizin 22/06/2020 tarih, 2018/984 Esas, 2020/3334 Karar sayılı çoğunluk görüşüne aşağıdaki sebeplerden katılmıyorum.
Sanığın, 5237 sayılı TCK’nin 204/1, 62/1, 53. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair, 5271 sayılı CMK’nin 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanması suretiyle kurulan Aydın 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 04/12/2014 tarih 2014/369 Esas, 2014/469 Karar sayılı kararı usul ve yasaya aykırıdır.
Sanık hakkında aynı mahkemece 02/11/2011 tarih 2011/265 Es., 2011/367 Kr. sayıyla verilen hükmün CMK’nin 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakıldığı anlaşılmaktadır.
Deneme devresi içinde sanık hakkında Aydın 2. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 06/06/2014 tarih 2014/515 Esas, 2014/1070 Karar sayı ile TCK’nin 86/2, 3-a, 29, 62/1, 52/2. maddeleri uyarınca doğrudan 1.500 TL APC ile cezalandırılmasına ilişkin kesin olarak verilen hükme istinaden ilgili mahkemesine ihbarda bulunulduğu görülmüştür.
Kesin olarak verilen hükümlerin olağan yargı yolu içinde temyiz incelenmesine konu edilmesi mümkün değildir. Ancak şartların varlığı halinde kanun yararına bozma suretiyle hukuka aykırılığın giderilmesi mümkündür. Dolayısıyla etkin bir yargısal denetime tabi olmayan kesin hükümlerin hükmün açıklanmasına dayanak alınması mümkün değildir. Bu durum iç hukukumuzun bir parçası olan İnsan Hakları ve Ana Hürriyetleri Korumaya Dair Avrupa Sözleşmesinin 6/2. maddesine güvence altına alınan Masumiyet Karinesinin ihlali niteliğindedir.
Bu sebeplerle anılan mahkeme kararının öncelikle hükmün açıklanma koşullarının bulunmadığı sebebi ile bozulması gerektiği düşüncesiyle sayın çoğunluğun (hükmün açıklanma koşullarının oluştuğu yönündeki) görüşüne katılmıyorum. 22.06.2020