Danıştay 4. Daire 1997/3174 Esas 1998/3482 Karar Sayılı İlamı

Daire : DÖRDÜNCÜ DAİRE
Karar Yılı : 1998
Karar No : 3482
Esas Yılı : 1997
Esas No : 3174
Karar Tarihi : 06/10/998

DAVACININ EMTİA MALİYETİNİ VERGİ USUL KANUNDA SAYILAN FATURA VE BUNA BENZER VESİKALAR İLE İSPATLANMASININ MÜMKÜN OLDUĞU, SATIŞ FATURASI HARİCİNDE SATICI TARAFINDAN VERİLEN SATIŞ BEDELİNE İLİŞKİN BİR YAZININ EMTİA MALİYETİNDE DİKKATE ALINMASININ MÜMKÜN OLDUĞU HK.
1994 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu ithal edilen emtinın maliyet bedelinin yüksek göterildiğinin ayrıca CİF bedel üzerinden ithalat gerçekleştirdiği halde nakliye gideri ödediğinin tespit edildiği belirtilerek düzenlenen rapora göre davacı adına ikmalen gelir vergisi ve geçici vergi salınmış, kaçakçılık cezası kesilmiştir. ... Vergi Mahkemesi, … günlü ve … sayılı kararıyla; inceleme raporundan ithal edilen emtianın değerinin üzerinde bir bedelle defter kayıtlarına geçirildiği yolundaki iddianın dışında, işlemlerin yasalara aykırı olduğunun tespit edilmediğinin, dosyada fotokopisi bulunan gümrük beyannamesinde ithali gerçekleştirilen emtia için beyan olunan değerin defter kayıtlarına aynen geçirildiğinin, ayrıca satıcı firmanın vermiş olduğu ... tarihli yazısında 8.800 Amerikan Dolarının yanısıra mal tesliminde ayrıca 18.000 Amerikan Doları tahsil ettiklerini belirttiklerinin, sözleşme gereği navlun bedelinin alıcı tarafından ödendiğinin anlaşıldığı gerekçesiyle tarhiyatın kaldırılmasına karar vermiştir. Davalı İdare, ödemenin aracı banka kanalı ile 8.800 Amerikan Doları olarak yapıldığını, 18.000 Amerikan Dolarının nasıl ödendiğine ilişkin belge ibraz edilmediğini ve inceleme raporuna göre yapılan tarhiyatın yerinde olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.
Vergi Usul Kanunu'nun 227 nci maddesinde "Bu kanunda aksine hüküm olmadıkça bu kanuna göre tutulan ve üçüncü şahıslarla olan münasebet ve muamelelere ait olan kayıtların tevsiki mecburidir." denilmekte olup izleyen maddelerde ise tevsik edici vesikaların fatura, perakende satış vesikaları, gider pusulası, müstahsil makbuzu gibi belgeler olduğu hükme bağlanmıştır. Kayıtların, yasanın öngördüğü vesikalarla ispatlanması vergi hukuku gereği olduğundan davacının da satın aldığı emtianın maliyet bedelini yasada sözü edilen belgelerle ispatlaması gerekmektedir.
Olayda, davacıya Gürcistan'dan tonu 400 Amerikan Doları karşılığı 22 ton kristal polistiren maddesinin mavlun ve sigorta bedeli dahil 8.800 Amerikan Doları karşılığı ithaline izin verildiği, ithaline izin verilen miktar kadar emtia için 8.800 Amerikan Doları tutarında fatura düzenlendiği, gümrük girişinde ise vergiler dahil 1.242.000.000 liralık emtia ithaliyle ilgili beyanname düzenlendiğine ilişkin dosyaya bir fotokopi ibraz edildiği anlaşılmaktadır. Bu durumda, ithal izin belgesi ve fatura ile gümrük giriş beyannamesi fotokopisinde yazılı emtia miktarı birbirine uygun olduğu halde tutarları itibariyle mutabakat arzetmediği anlaşılmaktadır. Davacı aradaki fiyat farkını, yurt dışındaki satıcı firmadan aldığı "8.800 Amerikan Dolarının yanısıra mal tesliminde 18.000 Amerikan Doları daha tahsil edilmiştir" yolundaki bir yazı ile izah etmeye çalışmaktadır. Bu yazının Vergi Usul Kanunun'da sözü edilen fatura ve diğer tevsik edici belgelerinden biri olarak nitelendirilmesi mümkün olmadığından ithal edilen malın maliyetinin yüksek göterilmesinden doğan matrah farkı yönünden verilen mahkeme kararında isabet görülmemiştir.
Vergi Dairesi Müdürlüğünün diğer temyiz iddiaları ise yerinde ve kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir. Bu nedenle, Vergi Dairesi Müdürlüğü temyiz isteminin kısmen kabulüne, ... Vergi Mahkemesinin … sayılı kararının malın alış maliyetinin yüksek gösterilmesinden kaynaklanan matrah farkı yönünden bozulmasına, diğer temyiz iddiaların reddine, karar verildi.