Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2013/8091 Esas 2014/1227 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılardan Hazine tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

5304 sayılı Kanun ile değişik 3402 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılan kadastro çalışmalarında.... Köyü, 513 ada l parsel sayılı taşınmaz, 470,87 m² yüzölçümü ile tesbit edilip kadastro mahkemesinde davalı olduğu açıklanarak kadastro tesbit tutanağının malik hanesi boş bırakılarak taşınmaz mülkiyetinin mahkeme tarafından belirlenmesi için Kadastro Kanununun 5. maddesine göre Borçka Kadastro Mahkemesine gönderilmiştir.

Davacı ... Yönetimi, dava dilekçesinde 101 ada 1 parsel sayılı taşınmazın orman vasfı ile tesbit edildiğini, bu orman parseline bitişik olan dava konusu taşınmazın orman sayılan yerlerden olduğu halde, orman sınırları dışında bırakıldığını belirterek Devlet Ormanı niteliğiyle tapuya kayıt ve tescil edilmesini talep etmiştir.
Mahkemece davanın kabulüne; ....Köyü, 513 ada 1 parsel sayılı taşınmazın kadastro tesbitinin iptaliyle orman vasfı ile Hazine adına tapuya kayıt ve tesciline karar verilmiş, hüküm davalı Hazine tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, 5304 sayılı Kanun ile değişik 3402 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılan kadastro tesbitine itiraza ilişkindir.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi kurulu tarafından eski tarihli hava fotoğrafları ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırma sonucunda çekişmeli taşınmazın orman sayılan yerlerden olduğu gibi taşınmazın dört tarafı orman ile çevrili 6831 sayılı Kanunun 17/2. madde hükmüne göre orman içi açıklık niteliğinde orman sayılan yerlerden olduğu ve bu tür yerlerin 15.07.2004 günlü Resmî Gazetede yayımlanan Orman Kadastro Yönetmeliğinin 26. maddesi gereğince orman olarak sınırlandırılmasının zorunlu olduğu belirlenerek yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde olmayan temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, Harçlar Kanununun değişik 13/j maddesi gereğince harç alınmasına yer olmadığına 28/01/2014 gününde oy birliği ile karar verildi.