Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili ve sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekili ve sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Olay günü, saat 17:00 sıralarında, sanığın idaresindeki otomobille, meskun mahalde, gündüz vakti, ... Sokak üzerinde ilerlerken, sol tarafında kalan ... Sokak’a doğru dar kavisle sola dönüşe geçtiğinde, ... Sokak üzerinden motosikletle gelen katılan ..."nin panikleyerek idaresindeki motosikletin kontrolü kaybedip, motosikleti devirmesi ve sürüklenerek, otomobilin altına girmesi sonucu, motosiklette bulunan 1 kişinin basit tıbbi müdaheleyle giderilebilecek düzeyde, 1 kişinin de çehrede sabit iz olacak şekilde yaralandığı olayda, sanığın tam kusurlu olduğu anlaşılmış ise de, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken, meydana gelen zararın ağırlığı, maddede öngörülen cezanın alt ve üst sınırları da nazara alınmak suretiyle, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, teşdidin derecesinde yanılgıya düşülerek, asgari hadden çok fazla uzaklaşarak sanık hakkında fazla ceza tayin edilmesi,
Kabule göre de;
1- Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun Dairemizce de benimsenen 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "sanığın kast ve saiki" gerekçesine dayanılmayacağının gözetilmemesi,
2- Tayin edilen adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında taksit aralığının gösterilmemesi,Kanuna aykırı olup, katılan vekili ve sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 11.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.