Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/446 Esas 2022/3783 Karar Sayılı İlamı

Konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan sanık ... Kaya'nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 116/1, 43 ve 62. maddeleri gereğince 6 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İzmir 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/09/2013 tarihli ve 2013/283 esas, 2013/807 sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii İzmir 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/05/2017 tarihli ve 2017/472 değişik iş sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 04/10/2021 gün ve 4513-2021-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 23/11/2021 gün ve 2021/125628 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10/04/2018 tarihli ve 2014/15-487 esas, 2018/151 sayılı kararında belirtildiği üzere, temyiz ve istinaf kanun yollarından geçmeksizin kesinleşen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kararların ülke sathında uygulama birliğine ulaşmak ve ciddi boyutlara ulaşan hukuka aykırılıkların toplum ve birey açısından hukuk yararına giderilmesi amacıyla olağanüstü bir kanun yolu olan kanun yararına bozma konusu yapılabileceği gözetilerek yapılan incelemede,
İzmir 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/09/2013 tarihli kararı ile sanık ...'ın konut dokunulmazlığını ihlal etme ve nitelikli hırsızlık suçlarından mahkumiyetine, konut dokunulmazlığını ihlal etme suçundan verilen hükmün ise açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, sanık müdafiinin hırsızlık suçu yönünden temyiz yoluna başvurması üzerine, anılan kararın Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 06/04/2017 tarihli ve 2013/30531 esas, 2017/3976 karar sayılı ilamı ile "...sanığın mağdur ...'yı tehdit etmek suretiyle müştekiye ait evden suça konu paraları alması biçiminde gerçekleştirdiği iddia edilen eyleminin 5237 sayılı TCK'nın 148. ve devamı maddelerinde düzenlenen yağma suçunu oluşturabileceği ve bu durumda delilleri takdir ve değerlendirmenin, üst dereceli ağır ceza mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi yerine duruşmaya devamla esas hakkında karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş..." gerekçesiyle bozulmasına karar verilmesini takiben, yapılan yargılama neticesinde İzmir 12. Ağır Ceza Mahkemesinin 30/10/2018 tarihli kararı ile sanığın yağma suçundan mahkumiyetine karar verildiği ve söz konusu kararın da Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 18/11/2020 tarihli ve 2019/499 esas, 2020/4146 karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleştiği anlaşılmakla,
Dosya kapsamına göre, sanığın konut dokunulmazlığını ihlal etme suçu yönünden mahkumiyetine, anılan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin İzmir 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/09/2013 tarihli kararının İzmir 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/05/2017 tarihli ve 2017/472 değişik iş sayılı mercii kararı ile kesinleştiği, ancak benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 20/06/2018 tarihli ve 2015/8688 esas, 2018/4692 karar sayılı ilâmında yer alan "... sanık.. eve giderek mağdur...ile buluştuğu, bir süre sonra çalan zil nedeniyle kapıyı açmaya giden mağdura sanık...bıçak çekip kapıyı açmasını söylediği,mağdurun sorumluluğu altındaki evin kapısını açması üzerine sanıklar..eve girip...ellerini ve ağzını bağlayıp silah tehdidi ile üzerini aradıkları,..sanıkların evin odalarını karıştırarak buldukları 2.500 TL ve iki adet cep telefonunu alıp evden ayrılan sanıkların eyleminin bir bütün halinde silahla, birden fazla kişi ile birlikte ve konutta yağma suçunu oluşturduğu gözetilmeden, ayrıca konut dokunulmazlığını ihlal suçundan da mahkumiyet hükmü kurulması..." şeklindeki açıklamalar nazara alındığında, sanığın eyleminin bir bütün halinde konutta yağma suçunu oluşturduğu ayrıca konut dokunulmazlığının ihlâli suçundan mahkûmiyet hükmü kurulamayacağı gözetilmeden, itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanık ... Kaya’nın, suç tarihinde mağdur ...’ya yönelik gerçekleştirdiği eylemin bir bütün halinde konutta yağma suçunu oluşturduğu, anılan suçtan TCK’nın 149/1-d maddesi uyarınca verilen mahkumiyet hükmünün Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 18/11/2020 tarihli ve 2019/499 Esas - 2020/4146 Karar sayılı ilamı ile onandığı ve buna göre sanık hakkında konut dokunulmazlığının ihlali suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yapılan itirazın kabulünün gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde itirazın reddine karar verilmesi nedeniyle kanun yararına bozma istemi yerinde görüldüğünden, (İZMİR) 10. Ağır Ceza Mahkemesinden kesin olarak verilen 05/05/2017 tarihli ve 2017/472 D. İş sayılı kararın, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkra (a) bendi uyarınca sonraki işlemlerin itiraz merciince yerine getirilmesine, 07/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.