Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/444 Esas 2022/3785 Karar Sayılı İlamı

Hırsızlık suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 141/1. maddesine göre 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Isparta 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/06/2018 tarihli ve 2017/914 esas, 2018/584 sayılı kararını müteakip, sanığın istinaf talebinin reddine dair Isparta 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/12/2019 tarihli ve 2017/914 esas, 2018/584 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 05/10/2021 gün ve 16672/2021 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 23/11/2021 gün ve 2021/125804 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, sanığın yokluğunda verilen Isparta 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/06/2018 tarihli kararın, 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 35. maddesine göre 30/06/2018 tarihinde tebliğ edilerek kesinleştirilmiş ise de, tebliğ tarihinde yürürlükte bulunan 6099 sayılı Kanun ile değişik 7201 sayılı Kanun’un 10. maddesinde yer alan, '' (1) Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır. Şu kadar ki; kendisine tebliğ yapılacak şahsın müracaatı veya kabulü şartiyle her yerde tebligat yapılması caizdir. (2) Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır." şeklindeki düzenleme ile anılan Kanun'un 35. maddesinde yer alan, " Kendisine veya adresine kanunun gösterdiği usullere göre tebliğ yapılmış olan kimse, adresini değiştirirse, yenisini hemen tebliği yaptırmış olan kaza merciine bildirmeye mecburdur. Bu takdirde bundan sonraki tebliğler bildirilen yeni adrese yapılır. (Değişik fıkra: 11/01/2011-6099 S.K./9.mad.) Adresini değiştiren kimse yenisini bildirmediği ve adres kayıt sisteminde yerleşim yeri adresi de tespit edilemediği takdirde, tebliğ olunacak evrakın bir nüshası eski adrese ait binanın kapısına asılır ve asılma tarihi tebliğ tarihi sayılır. (Değişik fıkra: 19/03/2003 - 4829 S.K./11. md.) Bundan sonra eski adrese çıkarılan tebliğler muhataba yapılmış sayılır..." şeklindeki düzenleme dikkate alındığında, öncelikle sanığın bilinen en son adresine tebligatın çıkarılarak, önceki adresinde bulunamayan sanığın adres kayıt sisteminde yerleşim yeri adresi olup olmadığının araştırılarak, mernis adresine Tebligat Kanunu'nun 21. maddesine göre tebliğ yapılması gerektiği, "mernis adresinin olmadığının tespiti halinde" ancak 35. maddeye göre daha önce usulüne uygun bir şekilde tebligat yapılan eski adrese tebliğ işlemi yapılabileceği cihetle, "Mahkemesince mernis adresi araştırılması yapılmadan" sanığın adresine 7201 sayılı Kanun'un 35. maddesine göre yapılan tebligat işleminin usule aykırı olduğu anlaşılmakla, söz konusu kararın kesinleşmediği, bu itibarla sanığın 24/09/2018 tarihli dilekçesinin öğrenme üzerine verilmiş istinaf dilekçesi olarak kabul edilerek, dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesi gerekirken, sanığın istinaf talebinin kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesindeisabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
5271 sayılı CMK’nın 42. maddesinin 1. fıkrasında, “Süresi içinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek idiyse, eski hale getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir.” şeklindeki düzenleme karşısında, sanık ... tarafından hükmün istinafı aşamasında ileri sürülen eski hale getirme istemi hakkında Bölge Adliye Mahkemesi ilgili ceza dairesince karar verilmesi gerektiğinden, anılan eski hale getirme isteminin merciince incelenmediği ve böylece Isparta 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 04.12.2019 tarihli ve 2017/914 Esas, 2018/584 Karar sayılı ek kararının yok hükmünde olduğu, sanık hakkında Isparta 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 07.06.2018 tarihli ve 2017/914 Esas, 2018/584 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün de usulüne uygun olarak kesinleşmediği belirlenmekle; öncelikle sanığın 02.12.2019 tarihli olan eski hale getirme istemi hakkında Bölge Adliye Mahkemesi ilgili ceza dairesince karar verilmesi sağlanıp hükmün usulüne uygun biçimde kesinleştirilmesinden sonra 07.06.2018 tarihli hükme yönelik olarak yeniden kanun yararına bozma isteminde bulunulması mümkün olmakla birlikte hukuken varlık kazanmayan kararlara karşı kanun yararına bozma isteminde bulunulamayacağından, (ISPARTA) 1. Asliye Ceza Mahkemesinin, 04.12.2019 tarihli ve 2017/914 Esas, 2018/584 Karar sayılı ek kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 07/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.