MAHKEMESİ : Diyarbakır 2. İş Mahkemesi
TARİHİ : 25/06/2013
NUMARASI : 2011/860-2013/439

Davacı, tahakkuk ettirilen prim ve gecikme zammından borçlu bulunmadığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından duruşmalı, olarak temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

1) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici nedenlere göre davalı Kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine,
2) Dava, asgari işçilik incelemesi sonucu Kurumca re"sen tahakkuk ettirilen prim ve gecikme zammından davacının sorumlu olmadığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, bozma ilamına uyulmasına karar verilerek yapılan yargılama sonucunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, Kurum müfettişleri tarafından Diyarbakır ili otobüs terminalinin 01.01.2006-31.12.2006 tarihleri arasındaki kayıtları incelenerek davacıya ait otobüs işletmesinin asgari işçilik incelemesinin yapıldığı, Diyarbakır Umumi Şoförler ve Otomobilciler Odası"nın otobüs şoförlerinin emsal ücretinin müfettiş incelemesi sırasında Kuruma 750 TL olarak bildirilmesi üzerine brüt 1.056 TL olarak ve yardımcı elemanların ise asgari ücret aldıkları kabul edilerek davacı işverene 145.555,54 TL prim aslı ile 61.264,59 TL gecikme zammı ve 6.633,61 TL işsizlik sigortası ile 2.836,16 TL gecikme zammı olmak üzere toplam 216.289,900 TL borç tahakkuk ettirildiği, davalı Kurum tarafından 12.07.2007 tarih ve 11 sayılı müfettiş raporu üzerine re"sen işe giriş bildirgeleri ile ek aylık prim ve hizmet belgelerinin düzenlendiği, ancak aynı meslek odası tarafından mahkemeye bildirilen emsal ücretlerin şoförler için 531,00 TL olduğunun bildirilmesi üzerine bilirkişi incelemesinde şoförlerin asgari ücretle çalıştığı ve her seferde yardımcı eleman bulundurulmasına gerek olmadığından yola çıkılarak asgari işçilik miktarının tespit edildiği anlaşılmaktadır. Somut olayda, esnaf odası tarafından mahkemeye şoförlerin Kurum müfettişine bildirilen emsal ücretin altında; 531,00 TL ücretle çalıştığı bildirilmiş ve buna göre bilirkişi raporu düzenlenmiş ise de, uzun yol şoförlerinin asgari ücretten çalışması hayatın olağan akışına aykırıdır. Uzun yol şoförlerinin Kurum müfettişine bildirilen emsal ücretin altında bir ücretle çalıştıkları kabul edilemez. Öte yandan, uzun yola çıkan aracın, yardımcı eleman olmadan yedek şoförle gerekli hizmeti verebileceğinin kabul edilmiş olması da düşünülemez. Bu bakımdan hükme esas alınan bilirkişi raporu somut olaya uygun düşmemektedir. Yetersiz bilirkişi raporu ile sonuca gidilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmektedir.
O halde, davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 10/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.