Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/20078 Esas 2016/10096 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/20078
Karar No: 2016/10096
Karar Tarihi: 11.05.2016

Görevi yaptırmamak için direnme - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2015/20078 Esas 2016/10096 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, arkadaşının işlem yapılmasına engel olmak için polis memurlarına tehditler savurmuş ve görevi yaptırmamak için direnme suçundan mahkum olmuştur. Ancak, tehdit edici sözlerin ciddi bir korku ve endişe yaratmayacak nitelikte olduğu gözetilmediğinden ve suçun unsurları oluşmadığından hüküm BOZULMUŞTUR. Kanun maddeleri: Görevi Yaptırmamak İçin Direnme (TCK 265), Tehdit (TCK 106)

18. Ceza Dairesi 2015/20078 E. , 2016/10096 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak,
Sanığın, arkadaşı hakkında işlem yapılmasına engel olmak için katılan polis memurlarına “Ben... Belediye Başkanının oğluyum, siz kiminle uğraştığınızı bilmiyorsunuz, sizin başınıza bela açarım” ve “plakalarınızı aldım, sizinle görüşürüz” demesinin ‘şikayet hakkı’ kapsamında değerlendirilmesi gerektiği, ayrıca tehdide konu sözlerin, sonuç almaya elverişli, objektif olarak katılanlar üzerinde ciddi bir korku ve endişe doğuracak nitelikte bulunmaması nedeniyle görevi yaptırmamak için direnme suçunun unsurlarının oluşmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
Kanuna aykırı ve sanık ...‘ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak, HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 11.05.2016 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.