Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24517 Esas 2022/3728 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme, kasten yaralama, iftira
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan sanık ...’ın 19.12.2014 tarihli temyiz dilekçesi ile katılan ...’e yönelik iftira, katılan sanık ...’e yönelik mala zarar verme ile sanık ... ve katılan sanık ... hakkında kendisine yönelik kasten yaralama suçlarından kurulan hükümleri temyiz ettiği, bunun üzerine mahkemece 22.01.2015 tarihli ek karar ile mala zarar verme suçu yönünden kesin nitelikte karar olduğundan bahisle katılan sanığın temyiz isteminin reddine karar verildiği, ek kararın katılan sanığa 18.02.2015 tarihinde tebliğ edildiği ve katılan sanığın bu kararı temyiz etmediği belirlenerek ve temyiz incelemesinin kapsamının katılan sanıklar ... ve ... hakkında katılan ...’e yönelik iftira, katılan sanıklar ... ve ... hakkında katılan sanık ...’a yönelik kasten yaralama, katılan sanıklar ..., ... ve ... hakkında katılan ...’a yönelik mala zarar verme, katılan sanık ... ve sanık ... hakkında katılan sanık ...’a yönelik kasten yaralama ve katılan sanıklar ... ve ... hakkında katılan sanık ... ’e yönelik kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlere yönelik olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
1- Katılan sanıklar ... ve ... hakkında katılan ...’e yönelik iftira, katılan sanıklar ... ve ... hakkında katılan sanık ...’a yönelik kasten yaralama, katılan sanık ... ve sanık ... hakkında katılan sanık ...’a yönelik kasten yaralama ve katılan sanıklar ... ve ... hakkında katılan sanık ... ’e yönelik kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2- Katılan sanıklar ..., ... ve ... hakkında katılan ...’a yönelik mala zarar verme suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir. Ancak;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa'nın 34.maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, katılan sanıkların eylemlerine uyan TCK'nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alındığında; katılan sanıklar hakkında 6763 sayılı Kanun'un 35. maddesiyle değişik CMK’nın 254. maddesi uyarınca mala zarar verme suçlarına ilişkin olarak usulünce uzlaştırma işlemleri yerine getirilip, sonucuna göre katılan sanıkların hukuki durumlarının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanıkların temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 07.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.