Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1777 Esas 2022/3727 Karar Sayılı İlamı

Sanık ... hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından dolayı verilen Urla 1. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 12.12.2014 tarihli ve 2013/330 E., 2014/484 K. sayılı mahkûmiyet kararında sanık hakkında tekerrüre esas alınan Bandırma 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 12.10.2010 tarihli ve 2010/243 E., 2010/789 K. sayılı kararının 15.01.2015 olan kesinleşme tarihinin, suç tarihi olan 15.09.2012’den sonra olduğu ve bu kararın sanık tarafından temyizi üzerine, yapılan temyiz incelemesi sonunda; Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 25.10.2021 tarihli ve 2020/16556 E., 2021/17569 K. sayılı ilamı ile hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkûmiyet hükümlerinin onanmasına karar verilip, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 25.10.2021 tarihli ve 2020/16556 E., 2021/17569 K. sayılı onama kararının sanık ... bakımından KALDIRILMASI ile sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından dolayı verilen Urla 1. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 12.12.2014 tarihli ve 2013/330 E., 2014/484 K. sayılı mahkûmiyet kararlarının BOZULMASINA yönelik 03.02.2022 tarihli ve KD - 2022/10593 sayılı itirazı üzerine dosya dairemize gönderilmekle, 5271 sayılı CMK’nın 308. maddesinin, 6352 sayılı Kanun’un 99. maddesi ile eklenen 3. fıkrası uyarınca yapılan incelemede;
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ;
Yargıtay 2. Ceza Dairesinin sanık ... hakkındaki hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığının ihlaline yönelik onama ilamının kaldırılarak, itirazda belirtilen gerekçeyle hükümlerin bozulması yönündeki Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE ve Dairemizin 25.10.2021 tarihli ve 2020/16556 E., 2021/17569 K. sayılı ilamının KALDIRILMASINA karar verilerek yapılan incelemede;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık ...’un adli sicil kaydında tekerrüre esas alınan Bandırma 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 12.10.2010 tarihli ve 2010/243 E., 2010/789 K. sayılı ilamı ile 5607 sayılı Kanun’a Muhalefet suçlarından verilen hapis cezasının suç tarihinden sonra 15.01.2015 tarihinde kesinleştiğinin anlaşılması nedeniyle TCK'nın 58/1. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınamayacağı, sanığın adli sicil kaydında başka tekerrüre esas sabıkasının da bulunmadığı gözetilmeden yazılı şekilde hükümler kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’un temyiz itirazları, bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak bu aykırılığın aynı Kanun'un 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlerden tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.03.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.