Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/15905 Esas 2020/19681 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : 1) Sanık hakkında silahla tehdit suçundan mahkumiyete dair; Denizli 3.Asliye Ceza Mahkemesinin 17/03/2017 gün ve 2016/435 Esas, 2017/263 Karar sayılı kararı
2) Sanık hakkında silahla tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün kaldırılması ile yeniden hüküm kurulmak suretiyle; sanığın eyleminin sair tehdit suçunu oluştuğundan bahisle bu suç yönünden şikayetten vazgeçme nedeniyle kamu davasının düşürülmesine, eylemin kasten yaralamaya teşebbüs suçunu oluşturduğu gerekçesi ile sanığın Erhan ve Mehmet’e yönelik kasten yaralamaya teşebbüs suçlarından ayrı ayrı mahkumiyetine dair; Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 18/05/2017 gün ve 2017/976 Esas, 2017/1239 Karar sayılı kararı
3) Temyiz isteminin reddine dair; 24/05/2017 günlü ek karar

Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 18.05.2017 gün ve 2017/976 Esas, 2017/1239 Karar sayılı kararı ile 24.05.2017 tarihli ek kararının Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet Savcısı tarafından CMK"nin 296/2 ve 291. maddesinde belirtilen süreler içinde, sanık tarafından yasal süresinden sonra temyiz edildiği anlaşılmıştır.
Dosya incelendi.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ...’nın temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Sanığın 18.05.2017 tarihinde yüzüne karşı verilen hükmü, 5271 sayılı CMK’nin 12.06.2017 havale tarihli dilekçe ile temyiz ettiği anlaşılmakla, sanığın temyiz isteminin 5271 sayılı CMK’nin 298/1. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
2) Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 10.03.2009 tarih ve 2009/2-43 Esas - 2009/56 sayılı kararında belirtildiği üzere; kesin nitelikteki hükümlerin suç vasfına yönelik aleyhe temyiz yasa yoluna başvurulması halinde temyiz incelemesine konu olabilecekleri kabul edildiğinden, Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının hükmü suç vasfına ilişkin aleyhe temyiz ettiği, açıklanan nedenle temyiz isteminin reddine dair 24.05.2017 tarihli ek kararın yok hükmünde olduğu anlaşılmakla, işin esasına girilerek yapılan incelemede;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Sanığın 5237 sayılı TCK"nin 106/2. maddesi uyarınca cezalandırılması talebiyle kamu davası açıldığı, sanığın eyleminin TCK’nin 106/1. maddesinde düzenlenen basit tehdit suçunu oluşturduğundan bahisle bu suçtan açılan kamu davasının şikayet yokluğu nedeniyle düşürülmesine, eylemin kasten yaralamaya teşebbüs suçunu oluşturduğundan bahisle ayrıca bu suçtan mahkumiyetine karar verildiği anlaşılmakla, dönüşen suç vasfına göre hüküm kurulması ile yetinilmesi gerekirken, tek eylemden ötürü hem düşme hem de mahkumiyet kararı verilerek hükümde karışıklığa neden olunması,
Bozmayı gerektirdiğinden, Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının yerinde görülen temyiz talebinin kabulü ile Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesinin 18.05.2017 gün ve 2017/946 Esas, 2017/1239 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün CMK"nin 302/2. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA,
Dosyanın, 28.02.2019 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun"un 8. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 304/2. maddesi gereğince “Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 4. Ceza Dairesine gönderilmek üzere” Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.12.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.