MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme, başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Yerel mahkemece sanık ... hakkında temyiz talebinin reddine dair 02/09/2015 tarihli ek karar ile sanıklar hakkında hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme ve başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanık ..."in yokluğunda açıklanan karar açısından, her ne kadar sanık ...’in savunmasında bildirdiği adrese gerekçeli karar tebliğe çıkarılmışsa da, MERNİS şerhi içeren adres olması ve bu adrese Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre tebliğ yapıldıktan sonra yine aynı adres olan MERNİS adresine Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre tebliğ yapılması, oysa sanığın bildirdiği adresten tebligatın iade gelmesi üzerine, usulüne uygun MERNİS adresine tebligat yapılmaması ve sanığın tebliğ tarihinden sonra verdiği dilekçeye istinaden 02.09.2015 tarihinde verilen ek karar ile de temyiz talebinin süreden reddedildiği bu ek kararında hem ceza infaz kurumunda bulunan sanığa 5271 sayılı CMK’nun 35. maddesinde düzenlenen usul gereğince tebliğ edilmemiş oluşu hem de ek karar da nasıl temyiz edileceğine ilişkin kanun yolu kısmında açıklayıcı bilgi bulunmaması karşısında; sanık ...’in hem gerekçeli kararı hem de temyiz talebine yönelik ek kararı süresinde temyiz ettiği kabul edilerek ve 02.09.2015 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
Sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK’nun 58. maddesi uygulanırken sanığın 2. kez mükerrir oluşunun belirtilmemiş olması, aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-T.C. Anayasa Mahkemesinin, 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-5271 sayılı CMK"nun 324. maddesinin 2. ve 3. fıkralarında yargılama giderlerinin neleri kapsayacağının, kimin tarafından belirleneceğinin, kime ve nasıl yükletileceğinin düzenlendiği, buna göre iştirak halinde her bir sanığın sebebiyet verdiği yargılama giderlerinin ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise paylarına düşen oranın belirlenerek karar verilmesi gerekirken 49,00 TL miktarındaki yargılama giderleri ile ilgili infazda tereddüde yol açacak şekilde sanıklardan eşit olarak tahsiline hükmedilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nun 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ...’in temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak; hükümlerden 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına yönelik tüm kısımların çıkartılıp yerlerine ""5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin T.C. Anayasa Mahkemesinin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanması" ve yine hükümlerden yargılama giderine ilişkin kısımlar çıkartılarak yerlerine “Her bir sanığın sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise eşit olarak sorumlu tutulmalarına” cümlelerinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.