Esas No: 2022/1171
Karar No: 2022/3951
Karar Tarihi: 08.03.2022
Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2022/1171 Esas 2022/3951 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından yapılan incelemede, başka suçtan hükümlü olan bir kişinin hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından mahkumiyetine karar verildiği belirlenmiştir. Sanığın, son duruşmada SEGBİS vasıtasıyla hazır edildiği ve yasa yolu bildiriminde CMK'nın 263'üncü maddesine göre temyiz dilekçesi vermesi gerektiği belirtilmeyince, gerekçeli kararın tebliği üzerine sanık tarafından temyiz başvurusu yapılmıştır. Yapılan incelemede, TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ve infaz aşamasında gözetilmesine ilişkin kanuni düzenlemelerin, Anayasa Mahkemesi kararına ve 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğe uygun olarak uygulanması gerektiği sonucuna varılmıştır. Temyiz itirazlarının reddedilerek, hükümlerin istem gibi onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, Anayasa Mahkemesi kararı (2014/140 E., 2015/85 K.), 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Başka suçtan hükümlü olup son duruşmada SEGBİS vasıtasıyla hazır edilen ve yüzüne karşı verilen 15.12.2015 tarihli hükmün yasa yolu bildiriminde CMK'nın 263'ncü maddesine göre sanığın bulunduğu cezaevi aracılığıyla vereceği dilekçe ile kararı temyiz edebileceğinin belirtilmemesi nedeniyle, gerekçeli kararın tebliği üzerine sanık ... tarafından yapılan 24.03.2020 tarihli temyiz başvurusunun süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 08.03.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
