Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/15118 Esas 2022/3924 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın müştekiye ait araç ile birlikte işyerindeki radyatörleride çaldığı, olaydan iki gün sonra kolluk görevlileri tarafından plakasız bir aracın şüphe üzerine durdurulmak istendiği, kovalamaca sonucu sanık ve yanındaki kimliği belirsiz bir şahsın aracı terk ederek kaçtıkları, aracın arka koltuğunda bulunan plakalardan müştekiye ait olduğunun tespiti ile aracın müştekiye teslim edildiği, müştekinin bozma öncesi alınan savunmasında, aracının kendisine teslim edildiğini fakat 700 TL. zararının olduğunu beyan ettiği, bozma sonrası yapılan yargılamada sanığın 700 TL. zararı ödediğinin anlaşılması karşısında, bozma sonrası yapılan yargılamada müştekinin temini ile önceden bildirdiği zararın çalınan radyatörlere ilişkin olup olmadığı, radyatörlere ilişkin ise kısmi iadeye rızası olup olmadığı hususları sorulduktan sonra sanık hakkında etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun tartışmasız bırakılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz nedenleri yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunlukları uygulanırken, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
Sanık hakkında hüküm kurulurken, TCK'nın 116/2 maddesinde düzenlenen iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçuna ilişkin hapis cezasının üst sınırının 1 yıl olduğu gözetilmeksizin, yazılı şekilde karar verilmek suretiyle fazla ceza tayini
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 08.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.