Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/24418 Esas 2022/3915 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, tekerrüre esas mahkumiyeti bulunan sanık hakkında TCK'nın 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1-Katılanlar Hakan ve Sami’ye yönelik eyleminden dolayı sanık hakkında TCK’nın 86/2 ve 86/3-e maddeleri kapsamındaki kasten yaralama suçunun uzlaştırma kapsamında olmadığı; katılan ...’e yönelik mala zarar verme suçunun ise 6763 sayılı Kanun ile değişik CMK’nın 253/3. fıkrası "etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar" ibaresinin kaldırılması sonucunda uzlaştırma kapsamına alındığı; ayrıca yine hükümden sonra 24/10/2019 tarihinde yürürlüğe giren, 7188 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik CMK’nın 253. maddesi uyarınca, uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte ve aynı mağdura karşı işlenmiş olması hâlinde uzlaşma hükümlerinin uygulanamayacağına ilişkin düzenleme karşısında; somut olayda sanığın farklı mağdur olan katılan ...'e yönelik işlediği mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2- Sanığın mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarından eylemlerine uyan TCK'nın 151/1 ve 86/2,3-e maddelerinde hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörülmesi ve sanık hakkında hapis cezasının uygulanması halinde, 5237 sayılı TCK'nın 50/2. maddesi uyarınca hapis cezasının artık adli para cezasına çevrilemeyeceği ancak adli para cezası dışındaki diğer seçenek yaptırımlara çevrilebileceği dikkate alındığında, sanığın 26/06/2014 tarihli duruşmadaki "lehe olan hükümlerin uygulanmasına” ilişkin talebi, hükmolunan kısa süreli hapis cezasının seçenek yaptırımlara çevrilmesine dair 5237 sayılı TCK'nın 50. maddesinin uygulanmasını da kapsadığı halde, bu konuda olumlu veya olumsuz bir karar verilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı istem gibi BOZULMASINA, 08.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.