Mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/3537 Esas 2020/8329 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3537
Karar No: 2020/8329
Karar Tarihi: 30.09.2020

Mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/3537 Esas 2020/8329 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir mala zarar verme suçundan mahkumiyet hükmü temyiz edilmiştir. Dosya incelenerek, sanığa yüklenen yargılama giderinin Devlet Hazinesi'nde bırakılması gerektiği belirtilmiştir. Anayasa Mahkemesi kararına atıfta bulunulmuş ve hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir. Mükerrir olan sanık hakkında denetimli serbestlik tedbiri uygulanması gerektiği belirtilmiş, ancak 1 yıl denetim süresi belirlenmesi hatalı bulunmuştur. Hükmün bu nedenlerle bozulması ve düzeltilerek onanması kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- 6352 sayılı yasa, 100. madde
- CMK'nın 324. maddesi, 4. fıkrası
- 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun, 106. madde
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi, bazı bölümleri

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2020/3537 E. , 2020/8329 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
6352 sayılı yasanın 100. maddesi ile CMK"nın 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, sanığa yüklenen 18,00 TL yargılama giderinin 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olması nedeniyle Devlet Hazinesi üzerinde bırakılması gerektiği hususu infaz aşamasında re"sen dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Mahkumiyet hükmünde, mükerrir olan sanık hakkında TCK"nın 58/6-7. maddesi gereğince "mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, 1 yıl denetim süresi belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hüküm fırkasının tekerrür ile ilgili kısımlarında yer alan "1 yıl süreyle denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" ibaresinin çıkarılarak yerine, "cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına" ibaresinin yazılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30/09/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.