Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2021/22407 Esas 2022/3847 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık ve resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bölge Adliye Mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden önce verilen kararlar hakkında 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi uyarınca hüküm kesinleşinceye kadar 1412 sayılı CMUK’nın 305-326. maddeleri uygulanmakta olduğundan, 24/03/2016 tarihli kararın temyiz yasa yoluna tabi olmasına, yine Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 27/11/2010 tarih, 2011/274-300, 06/12/2008 gün, 144-234, 23/09/1974 tarih, 224-408 ve 16/04/1973 gün, 213-345 Esas ve Karar sayılı kararlarında da belirtildiği üzere ve 5271 sayılı CMK'nun 42/1. maddesinin “Süresi içinde usul işlemi yapılsaydı, esasa hangi mahkeme hükmedecek idiyse, eski hale getirme dilekçesi hakkında da o mahkeme karar verir” şeklindeki düzenleme gözetildiğinde, hakkında hırsızlık ve resmi belgede sahtecilik suçlarından 24/03/2016 tarihinde mahkumiyet kararı verilen sanığın 26/12/2017 ve devamı tarihli dilekçelerindeki anlatımından temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde de bulunduğunun anlaşılmasına, temyiz dilekçesi ve eski hale getirme talepli istemin birlikte verilmesi halinde, karar verme yetkisinin Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olmasına göre, İstanbul 35. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/12/2017 tarihli ve 2014/278 E, 2016/179 K. sayılı ek kararı, bu ek karara itirazın reddine dair İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 11/01/2018 tarihli ve 2018/43 D.İş sayılı kararı ve İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 18. Ceza Dairesinin 19/03/2018 tarihli ve 2018/1557 E., 2018/1455 K. sayılı kararının kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda, sanık müdafiinin yüzüne karşı verilen 24/03/2016 tarihli hükme yönelik 26/12/2017 günlü yasal süresinde olmayan temyiz isteminin ve yerinde görülmeyen eski hale getirme talebinin 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 08/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.