Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2013/7939 Esas 2014/1059 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi (Müstemir Yetkili)

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi Hazine vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı ... Yönetimi, ... ... İlçesi, ... Mahallesi 104 ada 1 parsel sayılı taşınmazın üzerinde bulunan yapıların taşınmazın bir kısmı orman sınırları içinde kalmasına rağmen, beyanlar hanesinde sadece kimin tarafından kullanıldığının yazıldığı, taşınmazın beyanlar hanesine orman sınırları içinde kaldığı hususunda belirtme yapılmasını talep ve dava etmiştir.
Mahkemece; 104 ada 1 parsel sayılı taşınmazın 2/B vasfıyla Hazine adına tapuya kayıt ve tesciline karar verilmiş, asıl ve birleşen dosyalar yönünden açılan davaların kabulü ile 104 ada 1 sayılı parselde kayıtlı taşınmazın beyanlar hanesine “iş bu taşınmaz bahçe ve 4 katlı bina olarak 1997 yılından beri ... oğlu ... (3/4) ile ... oğlu ... (1/4)"in müştereken fiilî kullanımındadır” şeklinde şerh verilmesine, 104 ada 1 parselde kayıtlı taşınmazın beyanlar hanesine “taşınmaz üzerindeki 4 katlı binanın bilirkişi raporunda (A) harfi ile gösterilen 31,48 m²"lik kısmı orman sınırları içinde kalmaktadır” şeklinde şerh verilmesine karar verilmiş, hüküm Hazine vekilince kullanım kadastrosuna ilişkin zilyetlik şerhinin paylı olarak verilmesinin mümkün olmadığından bahisle temyiz edilmiştir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yörede 1942 tarihinde orman kadastrosu yapılmış, çekişmeli taşınmaz orman tahdidi içinde bırakılmıştır. Davaya konu yerde 21.11.1985 tarihinde yapılarak 21.11.1986 tarihinde kesinleşen 2/B uygulaması yapılmış ve taşınmazın bir kısmı 2/B vasfıyla kullanıcısı tesbit edilerek Hazine adına orman sınırları dışına çıkarılmıştır.
İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye göre ve 6292 sayılı Kanunun 11/3 maddesinde gösterildiği üzere “paylı zilyetlik şerhinin” kurulmasının mümkün olduğu anlaşıldığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usûl ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, Harçlar Kanununun değişik 13/j maddesi gereğince harç alınmasına yer olmadığına 23.01.2014 gününde oybirliği ile karar verildi.