MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, ihbar tazminatı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti;
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının davalı işyerinde 01.03.2010 tarihinde tır şoförü olarak işe başladığını, iş akdine haksız olarak son verildiğini, çalıştığı sürenin tazminat ve ücretlerinin ödenmediğini, davacının davalı işyerinde 1 yıl 6 ay 20 gün çalıştığını, davacının 06:00-23:00 saatleri arasında çalıştığını, günde 1 saat ara dinlenme ve yemek molası verildiğini, aylık net ücretinin 1.400.00-TL olduğunu, haftanın 7 günü aynı şekilde ve saatte çalıştırıldığını, yine hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil günlerinde de aynı şekilde çalıştırıldığını, yıllık izin kullandırılmadığını beyanla; ihbar tazminatı, kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti, hafta tatili ücreti, genel tatil ücreti ve yıllık ücretli izin alacaklarının faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
25/12/2013 tarihli duruşmaya katılan davalı vekili Av. ......... tarafından iş akdinin davacının işe devamsızlığı sebebiyle feshedildiği, buna dair ihtarnamenin dosyaya sunulduğu belirtilerek davanın reddi talep edilmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak; davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir
2-Davacı işçinin, fazla çalışma yapıp yapmadığı hafta tatili ve genel tatil günlerinde çalışıp çalışmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda; davacı davalı işyerinde 06:00-23:00 saatleri arasında çalıştığını, günde 1 saat ara dinlenme ve yemek molası verildiğini, haftanın 7 günü aynı şekilde ve saatte çalıştırıldığını, yine ulusal bayram ve genel tatil günlerinde de aynı şekilde çalıştırıldığını ve karşılığı ücretlerinin ödenmediğini iddia etmiştir. Davalı ise bu konularda savunma yapmamıştır.
Davacı iddialarını ispat amacıyla tanık deliline dayanmıştır. Dinlenen davacı tanıklarından biri işverenle husumetli olup, aynı konularda davalı işverene karşı açılmış davası bulunmaktadır. Diğer davacı tanığı davacının eşi olup, işyerinde çalışmadığından çalışma düzenini bilmesi de mümkün değildir. 3. davacı tanığı ise işyerinde sadece 2 ay çalışmıştır.
Dinlenen davacı tanık beyanları davacı iddialarını ispata yeterli olmadığı gibi davacı tanığı ...’un benzer sebeplerle işverene karşı açtığı dava da, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ve genel tatil ücreti talepleri reddedilmiş ve bu karar Yargıtay 9.Hukuk Dairesi’nin 2014/12192 esas, 2015/22991 karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleşmiştir.Bu itibarla davacının ispatlanamayan, fazla mesai ücreti, hafta tatili ücreti ve genel tatil ücreti taleplerinin reddine karar verilmesi gerekirken, yerinde olmayan gerekçelerle bu taleplerin kabulü hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F)Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.