Tefecilik yapma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/328 Esas 2020/2287 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapma
Hüküm : Beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde düzenlenen tefecilik suçu kanunun "Topluma Karşı Suçlar" başlıklı üçüncü kısmının dokuzuncu bölümünde düzenlenmiş olup suçun mağduru tüm toplumdur. Tefecilik ilişkisinde faiz karşılığı ödünç para alan kişi, iradi olarak faiz ilişkisinin tarafı olmakta olup gerçek anlamda suçun pasif failidir. Ancak kanun koyucu izlediği suç siyaseti gereği tefecilik fiilinin aktif failinin kolayca tespitini sağlamak amacıyla ödünç para alan kişiyi cezalandırmamıştır. Bu halde tefecilik fiilinin pasif faili konumunda bulunan faiz karşılığı ödünç para alan kişinin suçun mağduru olarak kabulüne olanak yoktur. Bu kişilerin fail hakkında şikayetçi olmaları halinde açılan bir kamu davasındaki konumları ihbar eden niteliğindedir ve suçun doğrudan mağduru olmadıklarından davaya katılma hak ve yetkileri bulunmamaktadır. Bu nedenle sanıklar hakkında tefecilik suçundan açılan kamu davalarına CMK"nın 237. maddesine göre suçtan doğrudan zarar görmeyen müştekinin katılma hakkı olmadığı ve bu itibarla hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından müşteki ... vekilinin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, incelemenin katılan Hazine vekilinin tefecilik suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
a) Sanıklar ... ve ... hakkında tefecilik suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik olarak katılan Hazine vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Yapılan yargılamada, yüklenen suçun yasal unsurlarının oluşmadığı, dosya içeriğine uygun şekilde gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan, katılan Hazine vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
b) Sanık ... hakkında tefecilik suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik olarak katılan Hazine vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Sanığın iş yerinde yapılan aramada çok sayıda tapu fotokopileri, senet ve alacak/verecek bilgilerinin yazılı olduğu belge ele geçirildiği, ele geçirilen senetlerden yola çıkılarak ulaşılan 7 ayrı mağdurun soruşturma aşamasındaki ifadelerinde sanıktan faiz karşılığı ödünç para aldığını ve sanığı tefeci olarak bildiklerini beyan ettiği ve sanığın herhangi bir akrabalık bağı veya ticari ilişkisi olmayan bu kişilere yüklü miktarda ödünç para vermesinin hayatın olağan akışına aykırı olduğu göz önüne alındığında suçun tüm yasal unsurları ile sübut bulduğunun anlaşılması karşısında; tefecilik suçundan mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
Kabule göre de,
Gerekçeli kararda hatalı olarak gösterilen suç tarihinin müşteki/tanık beyanlarıyla tespit edilen ödünç paranın en son verilme tarihi olan 2012 Eylül olarak gösterilmemesi,
Yasaya aykırı, katılan Hazine vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25/11/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.